Lyrics and translation Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Mistiko Topio

Mistiko Topio

Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα
Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα
Σαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σου
Μέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω την ψυχή σου

Κι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος
Έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος

Μου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι
Απ' το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνει
Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζει
Μαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζει

Και στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου
Καθρεφτίζει κάτι απ' την ηχώ του Θεού στο βυθό του Εωσφόρου

Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο
Της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο
Μες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύλης
Να βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν' ανατείλεις

Μ' ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθεια
Σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθεια

Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ' τις ερπύστριες
Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες
Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου
Κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου

Για να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω
Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω

Misty Landscape

Like the lament in the phrase: Here and now
Like the broken pharmacy at two in the morning
Like the burnt-out stadium, like the frenzy of your machine
Through the shop windows I hear the fragments of your soul

And like in a secret landscape, face to face with the whale
So a blessing I ignore keeps me within your own length

Your hasty dwarfs sent me messages
From the growing delirium of your country
Three thirty in the morning, like a demonstration that congeals
Black mirror with no face that suddenly cracks

And in the pulse of the slain, in the flash of the ambulance
Reflects something of God's echo in Lucifer's abyss

My rhythms went wild but they can't hold the sound
Of your loneliness when you cry and beat against the wall
In the twilight of dawn I erase miles of written matter
So you can find the blank page to enter and rise

With desolation everywhere, in your divine truth
Like a photograph of a child who says to me: Help, reader

Gate seven and Gate beneath the tracks
Everything passed through the strangler tongues
And yet I listened to you like a little word of a stranger
And not as part of their speech and their own post

So I might embrace you with sorrow and feel you so much
As it is a secret landscape that I long to render