Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Enas Negros Thermastis Apo To Tzibouti

Enas Negros Thermastis Apo To Tzibouti

Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε

Μου ′λεγε πώς καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς
και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πώς φωνάζουνε και πώς μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει

Μου ′λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιει
πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στ′ Άντεν μου ′λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις

Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά
με το ′να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει

Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια

Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ' τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει
θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ
και δώσ′ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ' την άσπρη σκόνη

Черный кочегар из Джибути

Вилли, черный кочегар из Джибути,
когда заканчивал свою ночную смену,
приходил в мою каюту, смеясь, чтобы меня увидеть,
и часами рассказывал мне о странных вещах.

Он рассказывал мне, как курят гашиш в Алжире,
и как в Адене, танцуя, принимают белый порошок,
и как потом они кричат и бормочут,
когда головокружение с диковинными снами окутывает их.

Он рассказывал мне еще, что однажды ночью, когда он выпил,
он видел, как скакал на коне по поверхности моря,
и за ним гнались крылатые русалки,
говорил он мне, "когда мы доберемся до Адена, ты тоже попробуешь".

Я дарил ему сладости и лезвия для бритвы,
и говорил ему, что гашиш убивает человека,
и тогда он обычно начинал громко смеяться,
и одной рукой высоко поднимал меня в воздух.

В его огромном теле было невинное сердце.
Однажды ночью в баре "Реджина" в Марселе,
чтобы защитить меня от какого-то испанца,
он получил удар пустой бутылкой по голове.

Однажды мы оставили его, иссушенного лихорадкой,
где-то на Дальнем Востоке, гореть и таять.
Бог черных, прости доброго Вилли,
и дай ему там, где он сейчас, немного белого порошка.