Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Federico Garcia Lorca

Federico Garcia Lorca

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
Κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
Και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά

Федерико Гарсия Лорка

Ты на мгновение взметнула свое болеро,
И твое темно-оранжевое платье,
Август был, кажется, или не был, не помню,
Тогда, когда крестоносцы толпами уходили.

Знамена развевались в сопровождении ветра,
И отправлялись в путь галеры смерти,
От гула рога мурашки бежали по коже детей,
А старик чесал, лентяй, свою промежность.

Бык Пикассо тяжело дышал,
И мед гнил в сотах,
Поперек, наоборот, путь на север,
Иди вперед, мы позади, и не беспокойся.

Под солнцем ликовали маслины,
И росли маленькие кресты на полях,
Ночи оставались пустыми, без объятий,
Тогда, когда тебя привели, моя дорогая, к расстрелу.

Цыган мой и господин, чем тебя украсить?
Принесите мавританский темный пурпур,
К стене Καισαριαнής нас привели сзади,
И ровно на мужской рост вырос холмик.

Девушки из Дистомо, принесите воды и уксуса,
И на своей кобыле, связанный крестом,
Отправляйся в свой последний путь в Кордову,
Через ее жаждущие, открытые поля.

Лодка болотная перевернутая,
Тонкая, без киля,
Инструменты, ржавеющие в цыганской пещере,
Стая ворон, чтобы летать на пустой арене,
И в деревне, чтобы выли ночью семь собак.