Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Margarita

Margarita

Πριν ξημερώσει μάτια μου
Τα μάτια μου θα πάρω
Χρόνια ο δρόμος με καλεί
Μου βάζει νότες φάρο
Σαράντα χρόνια εξόριστος
Στην τρύπα μιας κιθάρας
Στων ποιητών τα στέφανα
Στη ράχη μιας μπαλάντας
Μαργαρίτα θηλυκό
Παραμύθι δανεικό
Τραγουδάκι μου ρετρό
Σε μαδάω και δε μετρώ
Αχ Μαργαρίτα
Τα πέταλα ρίχτα
Σε τσέπες παιδιών
Φιλιά να αρμενίσουν
Σημάδια να αφήσουν
Στο δικό τους παρόν
Με παιδικά μου όνειρα
Τους ώμους μου βαραίνω
Μελαγχολώ τις Κυριακές
Τις λέξεις παγιδεύω
Κι είναι ο Πινόκιο εκεί
Ξεπλένοντας τους τοίχους
Κρατάει νυστέρι και μετράει
Σαν μετρονόμος χτύπους
Μαργαρίτα θηλυκό
Κλάμα με αναφιλητό
Τραγουδάκι μου ρετρό
Σε μαδάω και δε μετρώ
Αχ Μαργαρίτα
Σου κλέβω τη ρίτα
Σε γράφω με Πι
Να γίνεις τοπίο
Στη Πάργα ένα πλοίο
Κι αυτό μου αρκεί
Κλείνομαι στα τετράστιχα
Τα ξένα συλλαβίζω
Μέσα σε τζάμια σκοτεινά
Τον κλέφτη καθρεφτίζω
Μα η Μαργαρίτα με ρωτάει
Αν ζει κι αν βασιλεύει
Κλείνει το μάτι πονηρά
Τις ρίμες κοροϊδεύει
Μαργαρίτα θηλυκό
Παραμύθι δανεικό
Τραγουδάκι μου ρετρό
Σε μαδάω και δε μετρώ
Αχ Μαργαρίτα
Τα πέταλα ρίχτα
Σε τσέπες παιδιών
Φιλιά να αρμενίσουν
Σημάδια να αφήσουν
Στο δικό τους παρόν
Αχ Μαργαρίτα
Τα πέταλα ρίχτα
Σε τσέπες παιδιών
Φιλιά να αρμενίσουν
Σημάδια να αφήσουν
Στο δικό τους παρόν
Γεια σου Άλκη.

Маргарита

Перед рассветом, моя милая,
Я заберу свои глаза,
Годы дорога меня зовет,
Ноты мне маяком служат.
Сорок лет изгнанником
В отверстии гитары,
В венках поэтов,
На хребте баллады.
Маргарита, женщина,
Сказка одолженная,
Песенка моя ретро,
Обрываю лепестки и не считаю.
Ах, Маргарита,
Бросай лепестки
В карманы детей,
Пусть поплывут поцелуи,
Пусть оставят следы
В их настоящем.
Детскими мечтами
Тяжелеют мои плечи,
Грущу по воскресеньям,
Ловушки расставляю словам.
И вот Пиноккио там,
Смывая стены,
Держит скальпель и считает,
Как метроном, удары.
Маргарита, женщина,
Плач с рыданием,
Песенка моя ретро,
Обрываю лепестки и не считаю.
Ах, Маргарита,
Краду у тебя "риту",
Пишу тебя с "Пи",
Чтобы стала пейзажем,
В Парге кораблем,
И этого мне достаточно.
Закрываюсь в четверостишиях,
Чужие слова складываю,
В темных стеклах
Отражаю вора.
Но Маргарита меня спрашивает,
Жив ли он и царствует ли,
Подмигивает лукаво,
Над рифмами смеется.
Маргарита, женщина,
Сказка одолженная,
Песенка моя ретро,
Обрываю лепестки и не считаю.
Ах, Маргарита,
Бросай лепестки
В карманы детей,
Пусть поплывут поцелуи,
Пусть оставят следы
В их настоящем.
Ах, Маргарита,
Бросай лепестки
В карманы детей,
Пусть поплывут поцелуи,
Пусть оставят следы
В их настоящем.
Привет тебе, Алке.