Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - To Paramuthi Tis Ventalias

To Paramuthi Tis Ventalias

Ένα περιμένω κόκκινο και ξένο
Σαν να πέρασε απ′ τον ουρανό
Σύννεφο της πόλης
Χρώμα αλκοόλης
Μυρωδιά από Θεό και πηλό
Κι όλη αυτή η λάσπη
Στο πρόσωπο σου αστράφτει
Κι είσαι πια εικόνα σε βιτρό
Μια γυμνή ρυτίδα
Κάλπικη σφραγίδα
Άνοιξε μια πόρτα στον καιρό
Σε έντυσε λουλούδι
Σε έβαψε με χνούδι
Κι είπε κατεβαίνω κάπου εδώ
Κι ύστερα από χρόνια
Σου 'στειλε μπαλόνια
Για να παίζεις με το φως κρυφτό
Κοιμήσου στο παραμύθι της βεντάλιας
Κοιμήσου στα φτερά των εποχών
Κοιμήσου στα πηγάδια των λεωφόρων
Στα ατέλειωτα ζιγκ ζακ λευκών γραμμών
Κοιμήσου στις αψίδες των βαρβάρων
Σε αντένες σε οθόνες σε γκρο πλαν
Στις άδεις τις λαμαρίνες των οχημάτων
Στη σάρκα των θλιμμένων κοριτσιών
Στις στείρες επιγραφές των διοδίων
Στις ράγες των ασύρματων συρμών
Κοιμήσου στην πλατεία διχόνοιας
Στο τέρμα της οδού του μεταξιού
Στη θλίψη των κλειστών ξενοδοχείων
Στα στέκια που τα σώματα γλιστρούν
Κοιμήσου στο κρεβάτι που ουρλιάζει
Σαν κείνο το σκυλί που στο χε πει
"αν είναι να ζαρώσεις από ανία
καλύτερα σαν κάρβουνο να ζεις"
Κοιμήσου σε πακέτα δεδομένων
Στη λάμψη δακρυγόνα που γεννάει
Στις κόκκινες κηλίδες της ασπίδας
Τον γυάλινο τον Μάη που κρατάει
Κοιμήσου στου βεγγαλικού τη φρίκη
Που ζει για μια στιγμή κι ύστερα σκάει
Ένα περιμένω, κόκκινο και ξένο
Σαν να πέρασε απ τον ουρανό
Σύννεφο της πόλης, χρώμα αλκοόλης
Μυρωδιά από Θεό

Сказка Веера

Я жду одно, багряное и чужое,
Словно проплыло по небу оно,
Облако города,
Цветом алкоголя,
С запахом Бога и земли.
И вся эта грязь
На твоем лице сияет,
И ты теперь — образ в витраже.
Одна голая морщина,
Фальшивая печать,
Открыла дверь во времени.
Одел тебя цветком,
Покрыл тебя пухом,
И сказал: "Спускаюсь где-то здесь".
А спустя годы
Послал тебе воздушные шары,
Чтобы ты играла со светом в прятки.
Спи в сказке веера,
Спи на крыльях времен,
Спи в колодцах проспектов,
В бесконечных зигзагах белых линий.
Спи в арках варваров,
На антеннах, на экранах, крупным планом,
В пустых жестянках автомобилей,
В плоти печальных девушек.
В бесплодных надписях пунктов оплаты,
На рельсах беспроводных поездов.
Спи на площади раздора,
В конце Шелкового пути,
В печали закрытых отелей,
В местах, где тела скользят.
Спи в кровати, которая воет,
Как та собака, что тебе сказала:
"Если тебе суждено сжаться от скуки,
Лучше жить, как уголь".
Спи в пакетах данных,
В блеске слезоточивого газа,
В красных пятнах щита,
В стеклянном мае, что он держит.
Спи в ужасе фейерверка,
Что живет мгновение, а затем взрывается.
Я жду одно, багряное и чужое,
Словно проплыло по небу оно,
Облако города, цветом алкоголя,
С запахом Бога.