Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - William George Allum

William George Allum

Εγνώρισα κάποια φορά σ′ ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ′ ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό, τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός καθώς το ξέρουμ' όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ′ ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.

Уильям Джордж Аллум

Однажды на чужом корабле я встретил
очень странного английского кочегара,
который никогда не говорил и не имел друзей,
и всегда курил только резную трубку.

Все говорили, что у него печальная история,
и те, кто работал с ним в кочегарке,
говорили, что когда-то, с головы до ног,
он был заклеймен в каком-то далеком краю.

На его руках были нарисованы кресты, мечи,
на животе — танцующая обнаженная балерина,
а там, где сердце, у него было выжжено клеймо —
неизгладимый знак дикой красавицы...

И говорили, что он любил эту женщину
дикой, безудержной, глубокой и истинной любовью;
а она обманула его с каким-то арабским моряком,
потому что была бессердечной и порочной женщиной.

Тогда он попытался выбросить из головы
чарующую красоту, которую так сильно любил,
и уничтожил все, что напоминало о ней,
но рисунок на сердце остался.

Много раз по ночам в темноте кочегары видели,
как он натирал грудь травами...
Напрасно. Он знал, как знаем все мы,
что клейма Аннама никогда не сходят...

Однажды ночью, когда мы проходили Бискайский залив,
его нашли с небольшим мечом в груди.
Капитан сказал: "Он хотел стереть свое клеймо"
и приказал похоронить его в холодном море.