Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Να Γράφεις Να Τηλεφωνείς

Να Γράφεις Να Τηλεφωνείς

Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μη στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου

Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει

Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς...

Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει

Écris-moi, appelle-moi

Ma porte s'ouvre grand quand tu arrives
Et ma chambre se remplit de musique
Les chaises courent après toi pour que tu ne restes pas debout
Et ma solitude s'échappe par la fenêtre

Mon verre te sert un cocktail fou
Ses lèvres froides cherchent les tiennes
Mon paquet te propose une cigarette nature
Et tous mes briquets s'enflamment à ton contact

Écris-moi, appelle-moi, même si personne ne reste ici
Parce que je sais que tu te perdrais, tu ne peux pas supporter autant d'amour
Écris-moi, appelle-moi, même si personne ne reste ici

Les rideaux se ferment silencieusement quand tu te déshabilles
Et mon porte-manteau ramasse tes vêtements
Les lumières dansent au moment où tu te donnes à moi
Et mon lit danse une danse sauvage

Un foulard rouge essuie ta sueur
Et mon peigne noir caresse tes cheveux
Ma montre se cache dans la commode
Pour gagner des secondes près de toi

Écris-moi, appelle-moi...

Une brume s'abat sur mon miroir quand tu t'habilles
Et une amertume envahit la pièce
Je dors pour ne pas voir que tu t'éloignes
Et ma solitude revient de la fenêtre