Lyrics and translation Γιάννης Μηλιώκας - Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ′ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ′ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

Салоники

В ту ночь, когда бушевал Вардарис,
волна носовой частью брала верх на ярд за ярдом
первый отправил тебя покорить воды
но ты помнишь Смаро и Каламарию

Забыл ли ты ту мелодию, которую пели чилийцы?
Святой Николай, береги и святая морячка.
Слепая девушка ведет тебя, дитя Модильяни,
которую любил кадет и два Мраморных острова.

На твоей постели спит ленивая змея.
И мартышка ходит взад и вперед, ищет твою одежду,
кроме твоей матери, никто тебя не помнит,
в этом ужасном путешествии в никуда.

Под красными огнями спят Салоники,
Десять лет назад, пьяная, ты сказала, что любишь меня.
Завтра, как тогда, и без золота в рукаве,
ты будешь напрасно искать дорогу к Депо.