Lyrics and translation Γιάννης Μηλιώκας - Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ′ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ′ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

Салоники

В ту ночь свирепствовал Вардар,
волна за волной билась о форштевень, буря бушевала,
тебя первым послали вплавь, чтобы ты пришвартовался,
но ты вспоминал Смаро и Каламарию.

Ты забыл ту песню, которую пели чилийцы,
святой Николай, храни, и святое море,
тебя ведет слепая девушка, дитя Модильяни,
которую любил юнга и двое мраморцев.

На твоей койке спит вялая змея,
и обезьяна рыскает, перебирая твою одежду,
кроме твоей матери никто тебя не помнит
в этом ужасном путешествии смерти.

Под красными огнями спит Салоники,
десять лет назад, пьяная, ты сказала мне, что любишь,
завтра, как тогда, и без золота в рукаве,
ты будешь тщетно искать солдата, идущего в депо.