Lyrics and translation Γιάννης Πλούταρχος - Panselinos

Panselinos

Με μια πανσέληνο η νύχτα αρμενίζει...
και μεσ' το πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ...
μεθώ για εκείνη που στη σκέψη μου γυρίζει...
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ...
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ.

Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω,
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω,
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά...

Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια...
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά...
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια...
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα λαδιά.

Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω...
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω,
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.

Pleine Lune

Avec une pleine lune, la nuit navigue...
et au milieu de son bateau de feu, je suis aussi...
je suis ivre pour elle, qui tourne dans ma pensée...
et dans son souvenir, je fais encore naufrage...
et dans son souvenir, je fais encore naufrage.

Avec une pleine lune dans ses yeux, je retourne,
là où nous avons vécu avec des rêves fous...
avec des questions, je tourmente mon âme,
quelle logique a pris son esprit.
Avec une pleine lune dans ses yeux, je retourne,
là où nous avons vécu avec des rêves fous...
avec des questions, je tourmente mon âme,
quelle logique a pris son esprit...

Je compte pour elle le sable et les étoiles...
mais mon cœur veut quelque chose de plus...
parce que dans les plus beaux étés de l'année...
se cachent derrière des nuages ​​gras.

Avec une pleine lune dans ses yeux, je retourne,
là où nous avons vécu avec des rêves fous...
avec des questions, je tourmente mon âme...
quelle logique a pris son esprit.
Avec une pleine lune dans ses yeux, je retourne,
là où nous avons vécu avec des rêves fous...
avec des questions, je tourmente mon âme,
quelle logique a pris son esprit.
quelle logique a pris son esprit.
quelle logique a pris son esprit.