Lyrics and translation Γιάννης Πλούταρχος - Το Πουκάμισο

Το Πουκάμισο

Μ' εκείνο το πουκάμισο που αγόρασες τυχαία
μια μέρα που στα ξαφνικά ερχόσουν να με δείς
Ακόμα ντύνω τη γυμνή τη μοναξιά μου ωραία
και φεύγω προς το μέλλον μου θλιμμένος και ατυχής

Έχουνε κάνει ένα λεκέ οι σκέψεις μου στον ώμο
που μ' ό, τι και αν δόκιμασα δεν μπόρεσε να βγει
Ντρέπομαι όταν με κοιτούν οι άγνωστοι στο δρόμο
μα είναι οι σκέψεις μια πληγή που πάντα αιμοραγγεί

Το πλένω μες το όνειρο και το κρεμάω στην τύχη
κι είναι σαν να 'μαι μέσα σου όποτε το φορώ
Σαν να χωράω ανάμεσα στης μοναξιάς τα τείχη
και σαν να σε έχω αγκαλιά ξανά κυκλοφορώ

Ενα πουκάμισο παλιό τριμμένο απ' τα χρόνια
τσαλακωμένο απο την παλιά συνήθεια του καιρού
Κρατάει ακόμα μια γλυκιά μια γυναικεία κολώνια
και όπως ξεβάφει έρχεται στο χρώμα του ουρανου

Έχει μες την αριστερή τη τσέπη ένα χαρτί
που μου χες γράψει σ' αγαπώ και πάντα θα 'μαι εδώ
Κι ένα μικρό με το στυλό ζωγραφιστό φιλί
σε ποιον αν πω πως έχω πια δύο χρόνια να σε δω

Рубашка

В той рубашке, что ты купил случайно,
В тот день, когда внезапно решил меня увидеть,
Я до сих пор одеваю свою наготу, свою тоску,
И ухожу в будущее печальный и несчастный.

Мои мысли оставили пятно на плече,
Которое, что бы я ни делал, не удалось вывести.
Мне стыдно, когда на меня смотрят незнакомцы на улице,
Но эти мысли — рана, которая постоянно кровоточит.

Я стираю её во сне и вешаю на удачу,
И словно я внутри тебя, когда надеваю её.
Словно помещаюсь между стенами одиночества,
И словно обнимаю тебя, снова выхожу в мир.

Старая рубашка, потёртая годами,
Измятая старой привычкой времени,
Всё ещё хранит сладкий женский аромат духов,
И, выцветая, приобретает цвет неба.

В левом кармане лежит записка,
Где ты написал "люблю тебя" и "всегда буду рядом".
И маленький нарисованный ручкой поцелуй,
Кому сказать, что я не видел тебя уже два года?