Lyrics and translation Δέσποινα Βανδή feat. Γιάννης Πάριος - Το Αδιέξοδο

Μια χαραμάδα απ′ το παντζούρι λίγο φως
κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν' ανοίξει
νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός
σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει.
Θέλω να βγω, απ′ τ' αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω,
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια,
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω,
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια.
Θέλω να βγω, απ' τ′ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω,
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια,
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω,
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια.
Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί
να′ χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω
τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς
εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω.
Θέλω να βγω, απ' τ′ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω,
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια,
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια.
Θέλω να βγω, απ' τ′ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω,
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια,
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω,
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια.

В щель из ставень немного света
а окно, которое много лет было открыть
я чувствую, конец и боль сильнее
как страницы, которые он не вернется.
Я хочу выйти, чем' t' тупик, то я хочу выйти,
но людей я боюсь, и это правда,
бросить ее я встретил вашу жизнь,
одиночество мне нарисовал на груди.
Я хочу выйти, чем' t' тупик, то я хочу выйти,
но людей я боюсь, и это правда,
бросить ее я встретил вашу жизнь,
одиночество мне нарисовал на груди.
С воспоминаниями и мечтами может
хочу, чтобы у меня наполнила комнату, где я живу
свое одиночество, и если не победил никто
я здесь, и помни, я жду.
Я хочу выйти, чем' t' тупик, то я хочу выйти,
но людей я боюсь, и это правда,
бросить ее я встретил вашу жизнь
одиночество мне нарисовал на груди.
Я хочу выйти, чем' t' тупик, то я хочу выйти,
но людей я боюсь, и это правда,
бросить ее я встретил вашу жизнь,
одиночество мне нарисовал на груди.