Δημήτρης Μητροπάνος - Εγωϊσμός - translation of the lyrics into Russian




Εγωϊσμός
Эгоизм
Μια σκιά
Тень одна
Σου θάμπωσε το πρόσωπο, αλλού κοιτάς
Лицо твоё затмила, глядишь в пустоту
Στα μάτια σου το χρώμα του πικρού
В глазах у тебя горечи цвет
Στα χείλη τη σκουριά κρατάς
На губах лишь ржавчина пустых слов
Και δε μιλάς, και δε μιλάς
Молчишь, не говоришь ни словечка
Πως μπορώ
Как мне вновь
Το γέλιο σου που το 'σβησα με μια γραμμή
Смех твой вернуть, что стёр чертой одной?
Να κλέψω όλα τ' άστρα του ουρανού
Всё неба звёзды похитить чтоб
Και να το φτιάξω απ' την αρχή
Собрать заново, начав с нуля
Πριν φύγει η νύχτα αυτή
Пока не ушла эта ночь
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Чтоб змея убить, ту, что дика
Που λένε εγωισμό
Что зовётся эгоизмом
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Последний мост не разрушай ведь меж
Ανάμεσα στους δυο
Нами в самый разрыв
Μια φωνή
Один лишь крик
Και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
Твоя радость как стекло разлетелась вдребезги
Που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς
Что жребий сердца прочертила
Και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
Теперь же кровоточит раной раскалённой
Βαθιά πληγή
Глубокою раной
Πως μπορώ στον κόσμο σου που κλείδωσες
Как мне войти в твой мир изнутри запертый?
Να βρω κλειδί και 'κει να επιστρέψω
Ключ найти чтоб на скрижель вернуться?
Σαν φονιάς, το σφάλμα μου να δικαστεί
Как убийца, чтоб осуждена была
Συγγνώμη και ντροπή
Вина моя и позор
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Чтоб змея убить, ту, что дика
Που λένε εγωισμό
Что зовётся эгоизмом
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Последний мост не разрушай ведь меж
Ανάμεσα στους δυο
Нами в самый разрыв
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Чтоб змея убить, ту, что дика
Που λένε εγωισμό
Что зовётся эгоизмом
Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Горькую боль в бокал наливай свою
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
И я, раскаиваясь, как яд её выпью
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Последний мост не разрушай ведь меж
Ανάμεσα στους δυο
Нами в самый разрыв





Writer(s): Stergios Gargalas


Attention! Feel free to leave feedback.