Lyrics and translation Δημήτρης Μητροπάνος - Τα Λαδάδικα

Τα Λαδάδικα

Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα
όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
έγινες φήμη και γι′ αυτό δε φυλακίζεσαι
ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι

Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα
στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα

Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε
φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους
και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους

Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Les Huileries

On te cherche sans savoir pourquoi, et pas injustement
comme tu dors dans les vieilles et étroites ruelles des huileries
tu es devenu célèbre, et c'est pourquoi tu n'es pas emprisonné
tu vis dans l'obscurité, comme un rebelle, mais tu ne jures pas

Tu brilles dans les satins rouges qui t'enveloppent
des fumées blanches et sinueuses t'avalent
tu passes tes nuits sur les pavés humides des ruelles
au portail du paradis payé

Combien j'offre, combien tu veux
dans les huileries, ils vendent ce que tu veux
chaque chambre est une cellule
avec un souffle viril et lourd

Des milliers de solitudes perdues se mêlent à toi
les navires partent, mais avant de partir, ils te sifflent
combien d'enfants sont venus trouver leur virilité
et t'ont laissé timidement leur argent de poche

Combien j'offre, combien tu veux
dans les huileries, ils vendent ce que tu veux
chaque chambre est une cellule
avec un souffle viril et lourd
Combien j'offre, combien tu veux
dans les huileries, ils vendent ce que tu veux
chaque chambre est une cellule
avec un souffle viril et lourd