Ελευθερία Αρβανιτάκη - Για των ματιών σου το χρώμα - translation of the lyrics into Russian

Lyrics and translation Ελευθερία Αρβανιτάκη - Για των ματιών σου το χρώμα




Για των ματιών σου το χρώμα
За цвет твоих глаз
Από σένανε θυμάμαι τ' όνομα σου το μικρό
От тебя я помню лишь твое имя, короткое,
Και των ματιών σου το χρώμα, φέγγει ακόμα
И цвет твоих глаз, он все еще горит,
Και των ματιών σου το χρώμα, πόσο ακόμα
И цвет твоих глаз, как долго еще,
Από σένα μου χει μείνει τ' όνομα σου το μισό
От тебя у меня осталось лишь пол-имени,
Αλλά ξεχνώ τη φωνή σου, να η ποινή σου
Но я забываю твой голос, такова твоя кара,
Δε συγκρατώ τη μορφή σου, να η ποινή σου
Не могу удержать твой образ, такова твоя кара.
Το όνομα σου το μικρό ξανά δε θα πω
Твое короткое имя я больше не произнесу,
Μήπως και ξεχάσω να σ' αγαπώ
Может быть, забуду и свою любовь к тебе,
Πόσο ακόμα να σ' αγαπώ δίχως σώμα;
Как долго еще любить тебя без тела?
Πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα;
Как долго еще за цвет твоих глаз?
Παλιά συρτάρια θα αδειάσω, ρούχα μου παλιά
Разберу старые ящики, старую одежду,
Και θα φορέσω κατακόκκινα φιλιά
И надену ярко-красные поцелуи,
Πολύς ο χρόνος και ο πόνος μου χωρίς μορφή
Так много времени и моей боли без формы,
Αυτό τον πόνο θα κρεμάσω στο καρφί
Эту боль я повешу на гвоздь.
Πόσο ακόμα να σ' αγαπώ δίχως σώμα;
Как долго еще любить тебя без тела?
Πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα;
Как долго еще за цвет твоих глаз?
Από σένα μου 'χει μείνει τ' όνομα σου το μισό
От тебя у меня осталось лишь пол-имени,
Αλλά ξεχνώ τη φωνή σου, να η ποινή σου
Но я забываю твой голос, такова твоя кара,
Δε συγκρατώ τη μορφή σου, να η ποινή σου
Не могу удержать твой образ, такова твоя кара.
Το όνομα σου το μικρό ξανά δε θα πω
Твое короткое имя я больше не произнесу,
Μήπως και ξεχάσω να σ' αγαπώ
Может быть, забуду и свою любовь к тебе,
Πόσο ακόμα να σ' αγαπώ δίχως σώμα;
Как долго еще любить тебя без тела?
Πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα;
Как долго еще за цвет твоих глаз?
Παλιά συρτάρια θα αδειάσω, ρούχα μου παλιά
Разберу старые ящики, старую одежду,
Και θα φορέσω κατακόκκινα φιλιά
И надену ярко-красные поцелуи,
Πολύς ο χρόνος και ο πόνος μου χωρίς μορφή
Так много времени и моей боли без формы,
Αυτό τον πόνο θα κρεμάσω στο καρφί
Эту боль я повешу на гвоздь.
Πόσο ακόμα να σ'αγαπώ δίχως σώμα;
Как долго еще любить тебя без тела?
Πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα;
Как долго еще за цвет твоих глаз?





Writer(s): Teófilo Chantre, μιχάλης γκανάς


Attention! Feel free to leave feedback.