Lyrics and translation Θάνος Μικρούτσικος - Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί

Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί

Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε

Μου 'λεγε πώς καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς
και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πώς φωνάζουνε και πώς μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει

Μου 'λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιει
πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στ' Άντεν μου 'λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις

Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά
με το 'να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει

Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια

Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ' τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει
θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται λίγη απ' την άσπρη σκόνη

Черный кочегар из Джибути

Вилли, черный кочегар из Джибути,
когда заканчивал свою ночную смену,
в мою каюту приходил, смеясь, меня найти,
и часами рассказывал мне о диковинных вещах.

Он рассказывал, как курят гашиш в Алжире,
и в Адене, как танцуя, пьют белый порошок,
и потом, как кричат они и как бормочут,
когда дурман с причудливыми снами их кружит.

Он рассказывал еще, что видел он однажды ночью, выпив,
как на коне скакал по глади моря,
а за ним гнались русалки с крыльями,
как приедем в Аден, говорил он, и ты попробуешь.

Я дарил ему конфеты и лезвия для бритья,
и говорил, что гашиш убивает человека,
и тогда он обычно смеялся громко,
одной рукой высоко меня поднимая.

В его огромном теле было невинное сердце,
однажды ночью в баре "Реджина" в Марселе,
чтобы защитить меня от одного испанца,
он схлопотал пустую бутылку по голове.

Однажды мы оставили его, иссохшего от лихорадки,
где-то на Дальнем Востоке гореть и таять,
Боже черных, прости доброго Вилли,
и дай ему там, где он сейчас, немного белого порошка.