Η Πόλη - Κοινοί Θνητοί translation in Russian

Η Πόλη

Χαμένος, σε μια πόλη που μου μοιάζει
με όλα της τα υπέρ και τα κατά που μου μοιράζει
Βρεγμένος, απ' τον ιδρώτα της τον κρύο
που λούζει και ταΐζει του νου μου το θηρίο
Καμένος, απ' το λιοπύρι στην οθόνη
η φάτσα μου απ' τα κτίρια ήλιο δεν ανταμώνει
Μπλεγμένος, μες στον ιστό που μου χει πλέξει
ο δρόμος σαν αράχνη το μυαλό μου έχει μπερδέψει.

Συντρίμμια, έχουνε γίνει τα όνειρα μου
που μάζευα από μικρό παιδί στην αγκαλιά μου
Ασχήμια, έχουμε πήξει στις βιτρίνες
με έκπτωση στην ομορφιά κάθε τέσσερις μήνες
Ψοφίμια και ζωντανοί το ίδιο πράγμα
εκατομμύρια κάτοικοι ελπίζουνε σε θαύμα
Αγρίμια από τη μια και από την άλλη
και μισθοφόροι που χρεώνουν με το κεφάλι.

Δεν ξέρω από πού θα μου 'ρθει, και τρέχω
Και από τον ίδιο τον εαυτό μου, προσέχω
Η πόλη είναι πυκνοκατοικημένη,
Μα αν ψάχνεις άνθρωπο, κανένας δε μένει

Πελάτες με άδειες τσέπες και γεμάτες
ψωνίζουν τη ζωούλα τους με γυρισμένες πλάτες
Γραβάτες, και τα πουκάμισα στην τρίχα
σου τάζουνε κιλό ψωμί και σου πετάνε ψίχα
Προστάτες, ξεφτυλομάγαζα στη νύχτα
Στη πόρτα είναι οι γάτες και μέσα τα ποντίκια
Απάτες, πολιτικοί πίσω απ' τα πάντα
σαν κλέφτες ακροβάτες κι αυτοί με μαύρη τσάντα

Σημάδι, απ' τους καιρούς όλο γυρεύω
να μάθω της ψυχής μου την αρρώστια να γιατρεύω
Το βράδυ, που προσπαθώ να κλείσω μάτι
ο φόβος καβαλάρης με το μαύρο του το άτι,
Σκοτάδι, είναι το όπλο του το ανίκητο
στης πόλης την κατάσταση με πόνο αναρίθμητο
Και χάδι, έχει την αδρεναλίνη του,
στου κίνδυνου τη διάσταση κι ο θάνατος γαλήνη του

Δεν ξέρω από πού θα μου 'ρθει, και τρέχω
Και από τον ίδιο τον εαυτό μου, προσέχω
Η πόλη είναι πυκνοκατοικημένη,
Μα αν ψάχνεις άνθρωπο, κανένας δε μένει

Город

Потерянный, в городе, что мне знаком,
Со всеми плюсами и минусами, что он дарит мне тайком.
Промокший от холодного пота его,
Что омывает и кормит зверя ума моего.
Опалённый солнцем на экране,
Моё лицо не видит солнца из-за зданий в стане.
Запутанный в сети, что сплела,
Дорога-паук мой разум опутала.

Обломками стали все мечты мои,
Что копил с детства, прижимая к груди.
Уродство застыло в витринах витрин,
Скидки на красоту — каждый квартал один.
Мертвецы и живые — одно и то же,
Миллионы жителей ждут чуда, Боже.
Дикари с одной и другой стороны,
Наёмники, берущие плату с головы.

Не знаю, откуда ждать беды, бегу,
И от самого себя берегу.
Город густо населён,
Но человека ищешь — и нет никого.

Покупатели с пустыми карманами, но сыты,
Покупают жизнь, отвернувшись от правды.
Галстуки и рубашки наизнанку,
Обещают хлеб кило — бросают крошку в ганку.
Защитники, похабные лавки ночью,
У дверей коты, а внутри мыши точь-в-точь.
Обманщики, политики за всем следят,
Как воры-акробаты с чёрной сумкой в ряд.

Знак от времён ищу неустанно,
Чтоб вылечить души моей рану.
Ночью, когда пытаюсь сомкнуть глаза,
Страх-всадник на чёрном коне мчит, грозя.
Тьма — его оружие непобедимое,
В городе, где боль неисчислимая.
И ласка его — адреналин,
В измеренье риска, а смерть — покой один.

Не знаю, откуда ждать беды, бегу,
И от самого себя берегу.
Город густо населён,
Но человека ищешь — и нет никого.