Lyrics and translation Μανώλης Μητσιάς - Ο Γιάννης Ο Φονιάς

Ο Γιάννης Ο Φονιάς

Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιάς Πατρινιάς
κι ενός Μεσσολογγίτη
Προχτές την Κυριακή, μετά απ' τη φυλακή
επέρασ' απ' το σπίτι.
Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα
μα γιά το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Μονάχα το Φροσί, με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα,
του φίλησε βουβά, τα χέρια τ' ακριβά
και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν' αντέξει
κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη.

Κι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ' αγκάθι
θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρυνά
και τ' όνειρο που εχάθη

John the Killer

John the killer, son of a Patrinian woman
and a man from Messolonghi
Last Sunday, after prison
he passed by the house.
We gave him sweets, we gave him mint
but we didn't say a word about the murder.

Only Frosí, with salty tears
in her big eyes,
kissed his precious hands silently
and left the room.

No one could bear her pain
and not a single relative could find the words to say.

And John the killer, in the corner of the room
with the thorn of sorrow
remembered distant moons again
and the dream that was lost.