Lyrics and translation Μαρία Φαραντούρη - Sto Stithos Mou I Pligi

Sto Stithos Mou I Pligi

Στο στήθος μου η πληγή ανοίγει πάλι
όταν χαμηλώνουν τ'άστρα
και συγγενεύουν με το κορμί μου
όταν πέφτει σιγή
κάτω από τα πέλματα των ανθρώπων
αυτές οι πέτρες, που βουλιάζουν
μέσα στα χρόνια
ως που θα με παρασύρουν
τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει
την εξαντλήσει
βλέπω τα χέρια κάθε αυγή
να γνέφουν στο γύπα και στο γεράκι
δεμένη πάνω στο βράχο
που έγινε με τον πόνο δικός μου
βλέπω τα δέντρα που ανασαίνον
τη μαύρη γαλήνη των πεθαμένων
κι έπειτα τα χαμόγελα,
που δεν προχωρούν,
των αγαλμάτων

Рана в моей груди

Рана в моей груди вновь открывается,
когда звезды низко склоняются
и сливаются с моим телом,
когда тишина опускается
под ноги людей.
Эти камни, что тонут
в годах,
куда они меня увлекут?
Море, море, кто сможет
его исчерпать?
Вижу, как руки каждый рассвет
манят грифа и сокола.
Прикованная к скале,
что стала моей от боли,
вижу деревья, вдыхающие
черную безмятежность мертвых.
А затем улыбки,
что не двигаются,
статуй.