Lyrics and Russian translation Μηδενιστής feat. High Fever - Μάνα

Μάνα

Στο άγχος της πόλης της
Γαμημενης Αθήνας στο κέντρο της γης
Η Νέα Νέα Υόρκη και εμείς
Κυνηγητό με τον νόμο όλοι οι δρόμοι δίκοι μας
Στην μέση κομμένοι από την μια εμείς και από την άλλη οι εχθροί μας
Δεκατέσσερα μάτια ο καθένας
Συγχωραμε μάνα που ο άγγελος πέταξε μόνος του και έγινε τέρας
Τετρακόσια τα μάτια μου τώρα
Τι μου λένε οι πουτανες στον δρόμο
σπασμένα γέλια με τα πόδια γυμνά και ανηφόρα
Σημάδια στο χάρτη έχω αφήσει ανεξίτηλα
Τής ψυχής τα σημάδια είναι ο άντρας που βλέπεται σήμερα, Μάνα
Να το δώσουμε αυτό στον Μπαμπά
Έχω το αίμα του μέσα του τι να μου πουν
τα μουνια μπαίνω για όλους μπροστά σατανά
Μπαίνω για όλους μπροστά σατανά. ×3
(Στα γόνατά πέφτω μιλάω στην εικόνα)
Στα είκοσι πίσω από τα σίδερα στην ζώνη μου σίδερα
μου λέγαν φτιάξε το μέλλον σου Μηδέ, εγώ ζούσα το σήμερα
Μάνα, έχω τόσα πνιγμένα (τόσα)
26 τρίτου του δύο - ένα, επισκεπτήριο για εμένα κανένα
Με ποιόν να τα βάλω δεν υπερβάλλω
Τον ήπια τον χάρο σε σκέτο τσιγάρο του είπα πως δεν τον γουστάρω
Δεν πήγα μαζί του
Τόσα χρόνια μετά και τα βράδια
πετάγομαι ακούω Μαμά την φωνή του. (Πάμε!)
Κλαδιά σαν και εμένα που μείνανε μόνα στον κρύο χειμώνα
Στα γόνατά πέφτω μιλάω στην εικόνα
(Μιλάω στην εικόνα Μάνα)
Αμάρτησα θεέ μου και αν ήρθε η ώρα μου πάρε με
Δίπλα σου θέλω να μείνω και αν δεν με θελήσεις η Μάνα μου τα λέγε

Κλαδιά σαν και εμένα που μείνανε μόνα στον κρύο χειμώνα
Στα γόνατά πέφτω μιλάω στην εικόνα
(Μιλάω στην εικόνα Μάνα)
Αμάρτησα θεέ μου και αν ήρθε η ώρα μου πάρε με
Δίπλα σου θέλω να μείνω και αν δεν με θελήσεις η Μάνα μου τα λέγε

Στο άγχος της πόλης της
Γαμημενης Αθήνας στο κέντρο της γης
Η Νέα Νέα Υόρκη και εμείς

Τα παιδιά των φτωχών με ένα στίχο επανάσταση κάναμε
Το ποτό στο τσιμέντο κερνάω θα μέθυσω με αυτούς που πεθάνανε
Δυο μέτρα ο καθένας τους κάτω από το χώμα
Ας γίνουμε λιώμα τα αλάνια μας μόνα στο κρύο χειμώνα
Μας ξέραν και οι τοίχοι ήταν τύχη σε εμάς να μην τύχει μας
σώσανε οι στίχοι ήταν φρίκη μα γίναμε λύκοι και η Αθήνα μου ανήκει
Μπαίνω για όλους μπροστά Σατανά
Να μου πεις ότι με Θες δυνατά και άμα
βγάλω φτερά στους αγγέλους θα πάω μαμά
Με ποιον να τα βάλω δε υπερβάλλω τον ήπια τον
χάρο σε σκέτο τσιγάρο του είπα πως δεν τον γουστάρω

Κλαδιά σαν και εμένα που μείνανε μόνα στον κρύο χειμώνα
Στα γόνατά πέφτω μιλάω στην εικόνα

(Μιλάω στην εικόνα Μάνα)
Αμάρτησα θεέ μου και αν ήρθε η ώρα μου πάρε με
Δίπλα σου θέλω να μείνω και αν δεν με θελήσεις η Μάνα μου τα λέγε

Κλαδιά σαν και εμένα που μείνανε μόνα στον κρύο χειμώνα

Στα γόνατά πέφτω μιλάω στην εικόνα
(Μιλάω στην εικόνα)
Αμάρτησα θεέ μου και αν ήρθε η ώρα μου πάρε με
Δίπλα σου θέλω να μείνω και αν δεν με θελήσεις η Μάνα μου τα έλεγε

Οι αλήτες στον δρόμο με 'νίωσαν
Οι αλήτες που έχασαν τον δρόμο μέσα στο κελί τους αυτό το 'βειώσαν
Αυτό το κομμάτι το 'νιώσαν
Οι αλήτες που κάποιοι πλήγωσαν
Οι αλήτες που χρόνο πάγωσαν
Οι αλήτες σε μια φυλακή αμαρτίες, κεφάλι σήκωσαν
Μάνα, τι κι αν ξέφυγα από τον δρόμο;
Τον δρόμο ποτέ μου δεν έχασα κόντρα
σε όλους και κόντρα στον νόμο κι αν πήγα
Είμαι άντρας που κάνει την ξήγα
Είμαι άντρας που αν τον κοιτάξεις στα
μάτια θα δεις την αλήθεια, ζω με τα λίγα
Κάρμα
Όλα μεσ' στην ζωή ένα κάρμα
Κάθε μέρα που ζω και ένα θαύμα συγχώρεση απ' τον Θεό αλητεία στο κράμα
Μάνα όλα μεσ' την ζωή ένα κάρμα

Κάθε μέρα που ζω και ένα θαύμα συγχώρεση απ' τον Θεό αλητεία στο κράμα

Мама

В стрессе этого города,
Чертовой Афины, в центре земли,
Новый Нью-Йорк, и мы здесь,
В погоне с законом, все дороги наши.
Разорваны пополам: мы с одной стороны, а с другой — наши враги.
У каждого по четырнадцать глаз.
Прости, мама, что твой ангел полетел один и стал чудовищем.
Теперь у меня четыреста глаз.
Что мне говорят шлюхи на дороге,
со сломанными улыбками, босыми ногами, и все в гору.
Я оставил неизгладимые следы на карте,
шрамы на душе — вот мужчина, которого ты видишь сегодня, мама.
Передай это отцу.
У меня его кровь, что они мне скажут?
Я лезу на рожон ради всех, сатана.
Я лезу на рожон ради всех, сатана. ×3
(Падаю на колени, говорю с иконой)
В двадцать лет за решеткой, на поясе — железо.
Мне говорили: «Построй свое будущее, Нигилист», но я жил сегодняшним днем.
Мама, у меня так много подавленного (так много).
Двадцать шестое марта, два ноль один, ни одного свидания для меня.
С кем мне бороться, я не преувеличиваю,
Я выкурил смерть в одной сигарете, сказал ей, что не хочу её.
Я не пошел с ней.
Спустя столько лет, ночами
я вскакиваю, слышу его голос: «Мама!». (Погнали!)
Ветви, как и я, одинокие в холодную зиму.
Падаю на колени, говорю с иконой,
(Говорю с иконой, мама).
Согрешил я, Боже, и если мой час настал, забери меня.
Рядом с тобой хочу остаться, а если не примешь, то мама моя все скажет.

Ветви, как и я, одинокие в холодную зиму.
Падаю на колени, говорю с иконой,
(Говорю с иконой, мама).
Согрешил я, Боже, и если мой час настал, забери меня.
Рядом с тобой хочу остаться, а если не примешь, то мама моя все скажет.

В стрессе этого города,
Чертовой Афины, в центре земли,
Новый Нью-Йорк, и мы здесь.

Мы, дети бедняков, одним стихом устроили революцию.
Вино на асфальте, угощаю, напьюсь с теми, кто погиб.
По два метра под землей каждый.
Давайте напьемся, наши парни одни в холодную зиму.
Нас знали даже стены, нам повезло, что не попались.
Стихи спасли, это был ужас, но мы стали волками, и Афины принадлежат мне.
Я лезу на рожон ради всех, сатана.
Скажи мне, что хочешь меня, сильно, и если
я расправлю крылья, то отправлюсь к ангелам, мама.
С кем мне бороться, я не преувеличиваю, я выкурил смерть
в одной сигарете, сказал ей, что не хочу её.

Ветви, как и я, одинокие в холодную зиму.
Падаю на колени, говорю с иконой.

(Говорю с иконой, мама).
Согрешил я, Боже, и если мой час настал, забери меня.
Рядом с тобой хочу остаться, а если не примешь, то мама моя все скажет.

Ветви, как и я, одинокие в холодную зиму.

Падаю на колени, говорю с иконой.
(Говорю с иконой).
Согрешил я, Боже, и если мой час настал, забери меня.
Рядом с тобой хочу остаться, а если не примешь, то мама моя все говорила.

Бродяги на улице почувствовали меня,
бродяги, которые сбились с пути, в своей камере это прочувствовали.
Этот трек они прочувствовали.
Бродяги, которых кто-то ранил,
бродяги, которые застыли во времени,
бродяги в тюрьме грехов, головы подняли.
Мама, что, если я и сбился с пути,
но я его никогда не терял, шел против
всех, против закона.
Я мужчина, который несет ответственность.
Я мужчина, и если ты посмотришь мне в
глаза, то увидишь правду. Я живу скромно.
Карма.
Все в жизни — карма.
Каждый мой день — чудо, прощение от Бога, бродяжничество — мое ремесло.
Мама, все в жизни — карма.

Каждый мой день — чудо, прощение от Бога, бродяжничество — мое ремесло.