Lyrics and translation Σαβίνα Γιαννάτου - Vrady

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
μια ιαχή μακρυσμένη
Τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει
Τ' ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου
Ένα τρένο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου
Οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...

Дети, которые играют в весеннюю δείλι
на клич μακρυσμένη
T' ветер, который слова с роз губы
шепчет и живет
T' открытые παραθύρια, которые ανασαίνουν время,
наша пустым взглядом мои покои
Поезд, который будет приходит от неизвестной стране,
потерянные мечты
Колокола, который выключается, а вечером падает
все в городе,
ту, что людей на лице, в зеркало неба,
в моей жизни сейчас все...