Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Anases Viastikes

Anases Viastikes

Ανάσες βιαστικές, λοξές ματιές
σκιές που δραπετεύουν στο σκοτάδι
ξέρεις καλά για πού τραβούν,
τον ίδιο κύκλο ακολουθούν
γρανάζια ηλίθιας μηχανής,
θύματα κάποιας αμοιβής.

Ύπνος σφαγμένος στα μισά,
όνειρα βιαστικά, εφιαλτικά
κρύο σ′ ακολουθά το πρωινό
κάπου ξυπνάει ένα μωρό
και κλαίει στο δικό σου τον καημό.

Άθλιες μέρες και στενή ζωή,
πηγάδι ο χρόνος να σκεπάζει καθετί
ασήμαντο και καθημερινό,
φωνή που κόβεται στα δυο.

Στενά η ζωή σ' ακολουθά,
το σήμερα ήταν χθες, δε σ′ αφορά
ούτε θα βρεις ποτέ σου διαφορά
στην όμορφή μας πόλη τα χαράματα.

Souffles pressés

Souffles pressés, regards obliques
ombres qui s'échappent dans l'obscurité
tu sais bien où elles vont,
elles suivent le même cycle
engrenages d'une machine stupide,
victimes d'une certaine récompense.

Sommeil égorgé à mi-chemin,
rêves pressés, cauchemardesques
le froid te suit le matin
un bébé se réveille quelque part
et pleure pour ton chagrin.

Jours misérables et vie étroite,
puits de temps pour couvrir tout
insignifiant et quotidien,
voix qui se brise en deux.

La vie étroite te suit,
aujourd'hui était hier, ça ne te regarde pas
tu ne trouveras jamais de différence
dans notre belle ville à l'aube.