Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Diafanos - Live

Diafanos - Live

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...

Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω...

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ′ αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...

Diafanos - Live

À la limite du crépuscule, je me suis endormi
comme un étranger, comme un touriste, comme toujours étranger
et elle est venue et s'est posée sur moi comme un drap
toute la poussière de la terre,
toute la poussière de la terre...
Oh oh oh...

La mer noire est arrivée à son tour
elle a apporté un navire sans gouvernail
j'y suis monté comme le vent, j'y suis monté comme un voleur
tu ne vois pas le mensonge,
tu ne vois pas le mensonge...
Oh oh oh...

Accoudé à la proue, un transparent
compte les os, reste muet
il mange la pierre comme du pain, César Vallejo
je n'ai pas d'autre frère,
je n'ai pas d'autre frère...
Oh oh oh...

La cigarette scintille à chaque bouffée
l'Espagne penche, et la seule qui gagne
le plaisir que nous engendrons, qui joue notre carte,
sans notre volonté,
sans notre volonté...
Oh oh oh...

À la limite du crépuscule, tu ne vois pas de rêves
tu vois ceux qui sont arrivés et les suivants
tu vois l'homme petit, que l'on foule aux pieds vraiment
ses pieds sont les mêmes,
ses pieds sont les mêmes...
Oh oh oh...