Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Efhes

Efhes

Να ′ταν ο ήλιος αδελφός
και η ανάγκη φίλος
να μην περνούσαν τα λεφτά
κουμάντο να 'κανε η καρδιά

Άσπρη μέρα μεγαλώνει θαύματα και τραύματα
είπα θα τα βγάλω πέρα τραγουδάω χαράματα

Να ′ταν του ήλιου οι χορδές
γεφύρια να περάσω
μακριά να έριχνα σκοινιά
μεσ' την δική σου γειτονιά

Μαύρα μάτια μαγεμένα σε κοιτάω και χάνομαι
μεσ' την αγκαλιά σου ανθίζω μεσ′ τα δίχτυα πιάνομαι

Να ′ταν δικιά μας η χαρά
θα πλημμύριζαν τα στενά

Χέρια μου ζεστά μου χέρια έχει ο Θεός
απ' αυτά που μας πληγώνουν
κι απ′ αυτά που μας γλιτώνουν.

Efhes

Si le soleil était mon frère
et le besoin, mon ami,
si l'argent ne régnait pas
et que mon cœur dictait mes actions,

Un jour blanc fait grandir des merveilles et des blessures,
j'ai dit que j'allais y arriver, je chante à l'aube.

Si les cordes du soleil
étaient des ponts pour que je traverse,
je jetterais des cordes lointaines
dans ton quartier.

Tes yeux noirs et magiques me regardent et je me perds,
dans ton étreinte, je fleurisse, je me prends dans tes filets.

Si le bonheur était nôtre,
les ruelles seraient inondées.

Mes mains chaudes, mes mains, Dieu les a,
celles qui nous blessent
et celles qui nous sauvent.