Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Kalimera

Kalimera

Oταν σωπαίνει ο άνθρωπος
πέφτει μες στο πηγάδι
που οι τοίχοι του γυαλίζουνε
και φέγγουν στο σκοτάδι.

Eκεί που βλέπει τα θολά
και στα βαριά ακουμπάει
κάνει το έργο μια στροφή
κι ο νους του ξεκολλάει.

Mοιάζουν στη θέση τους σωστά
κι ωραία βολεμένα,
τα κλάματα και οι χαρές,
τα θέατρα κι οι αγορές
του κόσμου τα μυστήρια
και τα βασανιστήρια.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
που χθες με κέρναγες φωτιά,
σήμερα διώχνεις τη φοβέρα
και βλέπω μια μικρή Θεά.

Kάνω το αχ! να ξεχαστώ,
μ' αυτό το έρμο αφεντικό,
το άγρυπνο μυαλό μου,
στα δύσκολα με σέρνει,
με πάει και με φέρνει.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
μοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα

Доброе утро

Когда человек молчит,
падает в колодец,
где стены блестят
и светятся в темноте.

Там, где видит смутно
и на тяжёлое опирается,
делает дело поворот,
и разум его освобождается.

Кажутся на своих местах правильно
и прекрасно устроенными,
слёзы и радости,
театры и рынки,
тайны мира
и его мучения.

Ты похожа на доброе утро,
вчера ты поила меня огнём,
сегодня прогоняешь страх,
и я вижу маленькую Богиню.

Я издаю вздох "ах!", чтобы забыться,
с этим жалким хозяином,
моим неусыпным разумом,
в трудностях он меня таскает,
водит меня туда-сюда.

Ты похожа на доброе утро,
ты похожа на доброе утро.