Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Parastratimata

Parastratimata

Από 'να παραστράτημα
Κι από μια ρουφηξιά
Η μέρα έγινε καπνός
Και το νερό φωτιά

Άσπρα μαντιλάκια γνέφεις
Που με φέρνουν στον γκρεμό
Μαύρο φίδι που με ζώνει
Και φωνάζω αλίμονο

Από μια πλάνη έφυγα
Σε τρικυμία μπήκα
Ποιος είπε πως θα ξέφευγα
Η αλήθεια είναι μια τρύπα

Μια τρύπα μέσα στο νερό
Ένα μηδέν η γνώση
Παλιά μου τέχνη κόσκινο
Δεν έχω μετανιώσει

Για τα βαριά τ' αμίλητα
Για τις καταστροφές
Όλα μου τα τραβήγματα
Δεν είναι διαστροφές

Βόλτες στη Θεσσαλονίκη
Μες στα μπαρ πότης γνωστός
Δεν σε πιάνει ούτε ο Βούδας
Ο Αλλάχ και ο Χριστός

Faux pas

D'un faux pas
Et d'une gorgée
Le jour est devenu fumée
Et l'eau est devenue feu

Tu agites des mouchoirs blancs
Qui me conduisent au bord du précipice
Un serpent noir qui m'enlace
Et je crie malheur

J'ai quitté une erreur
Je suis entré dans la tempête
Qui a dit que j'échapperais
La vérité est un trou

Un trou dans l'eau
La connaissance est un zéro
Mon ancien métier est une passoire
Je ne regrette pas

Pour les choses lourdes et silencieuses
Pour les catastrophes
Tous mes soucis
Ce ne sont pas des perversions

Des promenades à Thessalonique
Dans les bars, un buveur connu
Ni Bouddha ne te tient
Allah et le Christ