Stin Ameriki - Live - Σωκράτης Μάλαμας translation in German

Stin Ameriki - Live

Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.

Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.

Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ′αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ' την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.

Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δε θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.

In Amerika - Live

Der Ort, an dem ich aufwuchs, hegt eine heimliche Klage,
dass das Meer nicht annahm, seine Erde zu benetzen.
Trotzdem weiß ich, die schwarze Welle des Ozeans
trägt dich geradewegs auf den Grund, trägt dich bis nach China.
Ah! und nach Amerika, zusammen mit Marika, Dousias und Kostis.
Der Ort, an dem ich aufwuchs, hegt eine heimliche Klage,
dass das Meer nicht annahm, seine Erde zu benetzen.
Trotzdem weiß ich, die schwarze Welle des Ozeans
trägt dich geradewegs auf den Grund, trägt dich bis nach China.
Ah! und nach Amerika, zusammen mit Marika, Dousias und Kostis.

Ich sehe sie vor meinen Augen auf dem alten Dampfer,
wie Austern auf dem Deck, all die Auswanderer.
Stumme Frauen, sprachlose, die Kraft ausströmen,
kleine Kinder, die den Weg nicht fühlen, den sie gehen.
Ah! In den alten Zeiten, schwere Lasten fuhren nach Amerika.

Dem Katsaros weht sein lockiges Haar,
während er in die entgegengesetzte Richtung zu seiner Heimat blickt.
Der Wind trägt ihm geliebte Lieder an die Ohren,
er spielte sie auf seiner Gitarre, er gab sie auch mir.
Ah! aus Amerika, zusammen mit Marika, Dousias und Kostis.

Und wenn das Lumpenschiff im Hafen leer wird,
werden die fremden Polizisten sie in Reih und Glied aufstellen.
Einige werden ihren Weg finden und gedeihen,
und andere werden ihren Durst nicht löschen, bis sie sterben.
Ah! in Amerika, Griechenland, wie Unkraut bist du auch dort gesprossen.