Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Ston Patera Mou

Αυτός ο άνθρωπος ακίνητος στο πλάι
μες το δωμάτιο που βλέπει στο γιαλό
είναι ο πατέρας μου που φεύγει αργά
από έναν κόσμο αναίτιο – μαγικό.

Πάνω στην πέτρα της ζωής πριν μεγαλώσει
βάζει φωτιά στο σπίτι του αφήνει το σχολειο
καπνίζει φλόγα πυρκαγιά
παντρεύεται κάνει παιδιά
και ξενιτεύεται σε τόπο μακρινό.

Βαριά του μοιάζει η χαρά
και σύντροφος η λύπη
γιατι δεν πρόλαβε ν′ ανθίσει
γιατι δεν είχε άλλο δρόμο
ότι και αυτός είχε αγαπήσει
μες την ομίχλη
το χει αφήσει.

Και δε του φαίνεται πια
τίποτα γνωστό
μονάχα μια σκιά
στην άκρη του γκρεμού.
Σαν ένα ρόδο που χε κάποτε μυρίσει
ξεφύτρωσε στη μνήμη του
σα νόμισμα χρυσό
που το χε χάσει για καιρό
από έναν κόσμο
που ονειρεύτηκε να ζήσει.

Αυτός ο άνθρωπος ακίνητος στο πλάι
μες το δωμάτιο που βλέπει στο γιαλό.

Этот человек неподвижно стоял в стороне
внутри комнаты, обращенной к Гиалосу
мой отец уходит поздно
из мира бессмысленной магии.

На камне жизни, прежде чем он вырастет
он поджигает свой дом, покидая школу
дым пламя огонь
женится заводит детей
и он за границей, в далеком месте.

Его тяжелый взгляд похож на Радость
и сопровождать сожаление
почему он не зацвел?
потому что у него не было другого выхода
что он тоже любил
в тумане
он покинул его.

И ему это больше не кажется
ничего не известно
просто тень
на краю обрыва.
Как роза, которая когда-то пахла
всплыло в его памяти
Валюта СА золото
который потерял его на долгое время
из мира
который мечтал жить.

Этот человек неподвижно стоял в стороне
в комнате, выходящей окнами на Гиалос.