Lyrics and translation Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Pikria

Pikria

Ό, τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι
τον τρόμου που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι
το μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη,
για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι.

Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Ρίο τη μαλαφράντζα
την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο
Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα
και "Σε πονάει με τη νοτιά;" –Όχι από αλλού πονάω.

Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια
του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη
Τις ξεβαμένες στάμπες μου πούχα για περηφάνεια
για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.

Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω
Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;
Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει την προδοσία.

Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι,
Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια,
απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι
και ταξιδέψαν τα νησιά στον πόντο, τα Κανάρια.

Горечь

Всё, что любил, я отверг ради горьких твоих губ,
ради того ужаса, что испытал, прыгая с реи,
ради компаса, вахты моей и курса на карте,
ради редкой маленькой морской ракушки.

Лихорадку в тропиках, небрежность Рио,
пожар, что мы разожгли однажды ночью в Манаусе,
удар ножом, что мне нанёс мадьяр в Констанце,
и "Тебе больно от южного ветра?" – Нет, боль моя из другого источника.

Тоску рекрута, сиротство матроса,
корабль, что сел на мель, сломав нос,
выцветшие гравюры, которыми я гордился,
ради тебя, отчалившей, вооружённой шхуны.

Что могу я обещать тебе, непокорное дитя, чтобы удержать тебя?
Моё утешение — мой вещмешок, в Америке и Азии.
Провод, порванный надвое, и как мне его срастить?
Окаянный, море ненавидит предательство.

Полигирос спустился и стал гаванью,
гаванью тёмной, узкой, без огней,
сегодня вечером, когда обнялись евреи и мусульмане,
и острова отправились в плавание, Канарские.