Lyrics and translation Χάρις Αλεξίου - Ta Pedila

Με τα πέδιλα μου τ′άσπρα, περπατούσα μια φορά
Δίπλα στα δίχτυα ενός ψαρά
Ο πατέρας μου είχε άστρα και σιρίτια αστραφτερά
Μα εμένα μου 'λειπε η χαρά

Κι′ είχα μια θάλασσα, στο νου
Το όνεριο χάλασα, ποιανού;

Με τα πέδιλα μου τ'άσπρα που τους κόπηκε η κλωστή
Βρήκα μια άσφαλτο ζεστή
Με ένα ανθό, μωρό στη γλάστρα
Που απο τη Γη είχε χωριστεί
Γέλια και δάκρυα χιαστί

Κι είχα μια θάλασσα για φώς
Μπας κι είναι ο έρωτας, κρυφός

Με τ'άσπρα πέδιλα πατάω τα βέβηλα
Άγρια τ′αγκάθια των καιρών
Σε δρόμος άφαντους κι απ′την αγκράφα τους
Σκύβω και λύνω το παρόν

Και έχω μια θάλασσα, για ευχή
Λες και είναι βότσαλο η ψυχή

В своих сандалиях я ходил один раз.
Рядом с рыбацкими сетями
У моего отца были звезды и мерцающие шевроны
Но я скучал по радости

И я имел в виду море.
Онериум Халаса, чей;

С моими сандалиями они отрезали нитку.
Я нашел горячий асфальт
С цветком, малыш в горшке
Который был отделен от Земли
Смех и слезы пересекаются

И у меня было море света
Это любовь, скрытая

В белых сандалиях я ступаю по нечестивым
Дикие вещи того времени
На дороге, которая не видна и с их пряжки
Я наклоняюсь и решаю настоящее

И у меня есть море, для желания
Как будто душа - это Галька