Lyrics and translation אברהם פריד - The General

The General

א גליקליכע נאכט, זיך געענדיגט די לעצטע שלאכט
בערלין איז בעפרייט צוקלאפט איז דער שונא אין שטאט איז א נייער מאכט
ראקעטן מוזיק, פארן טאנקען הין און צוריק
און גאר פרעמדע מענטשן דריקן די הענט זיך און וויינען אזש פון גליק
אין דעם קעניגליכן זאל, קומט יעצט פאר א גרויסער באל
עס פערברענגען זיך צוזאמען גרויסע פירער פון איבעראל
אמעריקאנער גענעראל, מיט א רוסישן מארשאל
א פראנצויזישער מיניסטער, מיט אן ענגלישן אדמיראל
און הויך אויפן זאל, אונטער בליקן פון איבעראל
אין שענסטן באלקאן עס זיצט דארטן איינזאם, א רוסישער גענעראל
דער העלד פון בערלין, דער בעפרייער פון פראג און וויען
ער הערט פון דעם זאל געשרייען פון כבוד, און גיט נישט קיין בליק אהין
א סטאטוע קוקט ער אן, פון דעם גרויסן נאפאליאן
א שטיק שטיין מיט קאלטע אויגן, קאן נישט ריידן און קאן גארנישט טאן
ס'איז אמאל געווען א העלד, האט גע'רעש'ט מיט איהם די וועלט
פון דעם העלד וואס איז געבליבן א שטיק שטיין ערגעץ אינמיטן פעלד
דער גענעראל גיט א קלער, אויך פון מיר וועט נישט בלייבן מער
מ'וועט שפילן מוזיק מען וועט טראגן בלומען מארשירן וועט מיליטער
ריידן וועט ווער, עס וועט פאלן א פריינד'ס א טרער
און עס וועט דורכגיין א צוויי דריי יארן, מ'וועט נישט געדענקן מער
וואס טויג בלומען מיט מוזיק, ווען פערלאשן איז דער בליק
נאריש איז דער גאנצער לעבן, און נישטא דא קיין אמת'ער גליק
וואס איז דען דער כבוד ווערט, אז נישט מען זעט און נישט מען הערט
זיין האנט רייסן די מעדאלן, און זיי פאלן אראפ אויף דער ערד
און מיט אמאל, זעט ער הייזעלאך טיף אין טאל
און אט דערקענט ער דעם טאטן'ס הייזל, און הערט דעם מאמען'ס קול
ס'איז פרייטיג פארנאכטס, אינדרויסן איז פינסטער שווארץ
אין הויז איז דאך ליכטיג א פארגעניגן, פול איז מיט פרייד די הארץ
ביי די ברענענדיגע ליכט, דער מאמעס גליקלעכער געזיכט
ווען דער טאטע פאר א הענטל, האט אין שולכען איהם אוועק געפירט
ווי געשמאק איז דאן געווען, יענער דאווענען מיט א ברען
די שענסטע צייט וואס אין זיין לעבן, האט ער אין קליינינקן שולכען געזען
ער זיצט און ער טראכט, ער דארמאנט זיך א שיינע נאכט
צום הייליגן רבי'ן האט איהם דער טאטע, אין צימער אריינגעבראכט
אונטערן ברעם, האט דער רבי געקוקט אויף עם
דעם טאטן געזאגט דיין זון וועט אויסוואקסן, א צדיק אם ירצה השם
און די מאמע גייט און קוועלט, ווער דארף כבוד ווער דארף געלט
אז מען וואקסט שוין אויס א צדיק, האט מען דער וועלט און סיי יענע וועלט
ער האט כבוד ער האט געלט, און האט קיין גליק נישט אויף דער וועלט
ער וואלט זיין לעבן אפגעגעבן, ער זאל וויסן וואס מיינט יענע וועלט
און פלוצלינג ער זעט, ווי ער שטייט ביי דער מאמע'ס בעט
און איידער אויף אייביג זי איז איינגעשלאפן, האט זי צו איהם גערעדט
האב נישט קיין שרעק, וואס איך גיי פון דיר קינד אוועק
איך וועל צו דיר קומען און היטן, גיין מיט דיר אין דיין וועג
און נישט איינמאל ביי דער נאכט, איז זי געווען מיט איהם אין שלאכט
און נישט איינמאל איהם געמונטערט, און צום לעבן צוריק געבראכט
נישט געווען ווען טאן א קלער, ווי די מאמע קומט אהער
אז ער ווייסט עס דאך אויף זיכער, אז שוין יארן אז זי לעבט נישט מער
א וואלס פאנגט זיך אן, שפילט א סאלא דער באריטאן
עס וועט שוין מער נישט זיין קיין מלחמות, א נייע צייט קומט אן
און דער קאנטריבאס, ברומט זיך אונטער א שפאס א שפאס
אלע זיי ריידן שיין וועגן שלום, אין הארצן איז פול מיט האס
גענערעלער פון דעם זאל, שפאנען צו דעם גענעראל
מען וועט טרינקען פאר זיין כבוד, מען וועט אנטאן איהם א מעדאל
דער באלקאן איז אבער לער, קיינער ווייס נישט וואו איז ער
אויף דער ערד ליגן צעווארפן, די מעדאלן זיינע נישט מער
אדורך איז א צייט, איבער ימ'ען דארט ערגעץ ווייט
אין אידישן צענטער אין קליינעם שולכען, אין ווינקל פון מערב זייט
א פרוש זיצט דארט, הויך דער שטערן און לאנג די בארד
ער דריקט צו צום הארצן דעם קליינעם תהלים,
און מורמלט שטיל פון דארט
קיינער ווייס נישט ווער איז ער, ווען מען פרעגט איהם שמייכלט ער
און פון זיינע אויגן פאלן, הייסע טרערן א טרער נאך א טרער
און ער זאגט אז אך און וויי, זיין א גענעראל ביי זיי
בעסער זיין א פשוט'ער זעלנער, אין דעם אייבערשטנס ארמיי

The General

Happy night, ended the last battle
Berlin is happy is the enemy in the city is a new power
Rocket Music, for tanking hen and back
And very strangers press their hands together and cry out of happiness
In the Royal Hall, a big ball is happening now
It's bringing together great leaders from everywhere
US general, with a Russian Marshal
A French minister, with an English admiral
And high up the hall, under glances from everywhere
In the most beautiful balcony it sits there alone, a Russian General
The hero of Berlin, the preferrer of Prague and Vienna
He hears of the May Cry of glory, and gives no glimpse there
A statue he looks at, from the Great Napoleon
A piece of stone with cold eyes, can't ride and can't do anything
It was once a hero, the world ruled with him
Of the hero left a piece of rock somewhere in the middle of the field
The general gives a clarification, also from me will not stay any longer
Music will be played flowers marching will Military
Ride will who, it will fall a friend's a tear
And it's going to go through a two or three years, we won't remember any more
Who changes flowers with music, when Fearless is the look
Silly is the whole life, and there is no real happiness
So what is the glory worth, that neither you see nor you hear
His hand raises the medals, and they fall to the ground
And with time, he sees hazeloch deep in the Valley
And then he discovers the father's Hazel, and hears the mother's voice
It's Friday evening, outside is dark black
After all, the house is bright, full of joy is the heart
At the burning lights, the mother's happy spark
When the father for a handkerchief, in schulchen, led him away
How fun was it then, that Dawn with a burn
The most beautiful time in his life, he saw in kleininken schulchen
He sits and he thinks, he's having a nice night
To the holy rabbi, the father brought him into the room
Under the bar, the rabbi looked at em
This father said Your son will grow up, a righteous man heir to God
And the mother goes and quarrels, who needs honor who needs money
Growing a righteous man already has the world and that world
He has dignity he has money, and has no luck in the world
He would give up his life so he would know what that world meant
And suddenly he sees him standing at the mother's bedside
And before forever she fell asleep, she spoke to him
"Have no fear, what I am walking away from you child"
I will come to you and watch, walk with you in your way
And not once at night, she was in battle with him
And not once did he torture, and to life brought back
Not when doing a clergy, like the mother comes here
That he knows it for sure, that for years she has not lived
A Vals catches up, plays a solo the baritone
There will be no more wars, a new time arrives
And the countrybus, brumming under a banter-a banter
All of them are talking beautifully about peace, at heart is full of hate
Generals of the hall, to the general
Drink for his honour, a medal will be presented to him
The balcony, though, is ler, no one knows where he is
On the ground lying scattered, the medals his no more
There's a time, over there somewhere
Jewish Center in Little schulchen, corner of West Side
A freshman sits there, Tall The Star and long the beard
He pushes to the heart the little Psalm,
And murmured quietly from there
No one knows who he is when asked he smiles
And from his eyes falling, hot tears a tear after a tear
And he says that I and woe, be a general with them
Better be a mere soldier, in the army of God