ชีวิตสัมพันธ์ - คาราบาว translation in German

ชีวิตสัมพันธ์

เจ้านกเอยเจ้าเคยอยู่บนกอไผ่
กู่ขัน บทเพลงจากใจ
ชมไพร ชมพฤกพนา

ส่งสำเนียงเสียงธรรมชาติ สร้างมา
ผสมเสียงเพลง พฤกษา
ที่มา ของเสียงดนตรี
กู่เรื่องราว บอกกล่าว ถึงความรู้สึก
เป็นเพียง สามัญสำนึก
แหละการ ห่วงหาอาทร
ตอนนี้เราสิ้นเงาไม้ ไม่เหมือนก่อน
ชุ่มชื่น กลับกลายเป็นร้อน
เป็นแรง ระแหงระเหิด
ความแห้งแล้ง ความชุ่มชื้น
อย่างไหน ที่เราชอบใจ
ความร่ำรวย ความยากจน
อย่างไหน ที่คนชอบกัน
มันอยู่ที่ความ สมบูรณ์
ของหมู่ แมกไม้
ต้นสาย ต้นน้ำลำธาร นะ
มาจากป่า สู่เมือง
จากเขา ทะมึน
หล่อเลี้ยงผู้คนในแท่นคอนกรีต
ยามนี้เราจึงมาร้องเพลง
เพื่อบอกบรรเลงเสียงเพลงจากใจ
เมืองนั้นมีความศิวิไล
เมื่อมีป่าไม้ต้นน้ำลำธาร
มีนกกา หากิน บินว่อน
เหลือแม่ ลูกอ่อน
มีนม ให้ลูกกิน
คนหากิน สัตว์หากิน
เราไม่เบียดเบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนงดงาม
งามน้ำใจ ไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้ มีสัตว์ป่า
ความสมดุลย์
คือคุณ ตามธรรมชาติ
ดินน้ำ ลมฟ้า อากาศ
เติมวาด ชุบชีวิตชน
หมู่ไม้พันธ์
อยู่กัน มาหลายชั่วคน
ให้ใบ ให้ดอก ให้ผล
ให้คน ได้ผลประโยชน์
กู่เรื่องราว
บอกกล่าว ถึงความ รู้สึก
เป็นเพียง สามัญสำนึก
และการ ห่วงหาอาทร
ตอนนี้เรา
สิ้นเงาไม้ ไม่เหมือนก่อน
ชุ่มชื่น กลับกลายเป็นร้อน
เป็นแรง ระแหงระเหิด
ความแห้งแล้ง ความชุ่มชื้น
อย่างไหน ที่เราชอบใจ
ความร่ำรวย ความยากจน
อย่างไหน ที่คนชอบกัน
ที่ความ สมบูรณ์
ของหมู่ แมกไม้
ต้นสาย ต้นน้ำลำธาร
มาจากป่า สู่เมือง
จากเขา ทะมึน
หล่อเลี้ยง ผู้คน
ในแท่น คอนกรีต
ยามนี้เรา จึงมาร้องเพลง
เพื่อบอก บรรเลงเสียงเพลง จากใจ
เมืองนั้นมี ความศิวิไล
เมื่อมี ป่าไม้ ต้นน้ำลำธาร
มีนกกา หากิน บินว่อน
เหลือแม่ ลูกอ่อน
มีนม ให้ลูกกิน
คนหากิน สัตว์ก็หากิน
เราไม่เบียดเบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนก็งดงาม
งามน้ำใจ ไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้มีสัตว์ป่า
ยามนี้เรา จึงมาร้องเพลง
เพื่อบอก บรรเลงเสียงเพลง จากใจ
เมืองนั้นมี ความศิวิไล
เมื่อมี ป่าไม้ ต้นน้ำลำธาร
มีนกกา หากิน บินว่อน
เหลือแม่ ลูกอ่อน
มีนม ให้ลูกกิน
คนหากิน สัตว์หากิน
เราไม่เบียด
เบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนงดงาม
งามน้ำใจ ไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้ มีสัตว์ป่า
ความแห้งแล้ง ความชุ่มชื้น
อย่างไหน ที่คนชอบใจ
ความร่ำรวย ความยากจน
อย่างไหน ที่คนชอบกัน
ความสมบูรณ์
ของหมู่แมกไม้
ต้นสาย ต้นน้ำลำธาร
จากป่า สู่เมือง
จากเขา ทะมึน
หล่อเลี้ยง ผู้คน
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้ มีสัตว์ป่า
คนหากิน สัตว์หากิน
เรา ไม่เบียดเบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนงดงาม
งามน้ำใจ ไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้มีสัตว์ป่า มีสัตว์ป่า
เรา ไม่เบียด
เบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนงดงาม
งามน้ำใจ ไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบาน
มีคน มีต้นไม้ มีสัตว์ป่า

Das Leben der Verbundenheit

Oh Vogel, einst saßest du auf dem Bambus,
sangst ein Lied aus deinem Herzen,
bewundertest den Wald und die Bäume.

Deine natürlichen Laute erschufen
zusammen mit den Klängen der Pflanzen
den Ursprung der Musik.
Du sangst Geschichten, erzähltest von Gefühlen,
von einfachem Instinkt
und von Fürsorge.
Jetzt haben wir keinen Schatten der Bäume mehr, anders als zuvor.
Die Feuchtigkeit ist der Hitze gewichen,
der Kraft der Dürre.
Trockenheit oder Feuchtigkeit,
was bevorzugen wir?
Reichtum oder Armut,
was mögen die Menschen lieber?
Es hängt vom Überfluss ab,
von der Gemeinschaft der Bäume,
der Quelle, den Flüssen, mein Schatz.
Vom Wald in die Stadt,
von düsteren Bergen
ernähren sie die Menschen in Betonburgen.
Jetzt singen wir dieses Lied,
um aus tiefstem Herzen zu erzählen.
Die Stadt ist zivilisiert,
wenn es Wälder, Quellen und Flüsse gibt.
Vögel suchen Nahrung, fliegen umher,
Mütter haben Junge,
mit Milch, um sie zu nähren.
Menschen suchen Nahrung, Tiere suchen Nahrung,
wir schaden uns nicht gegenseitig.
Schöne Bäume, schöne Menschen,
großzügig, wie ein fließender Strom,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere.
Das Gleichgewicht
ist der Wert der Natur.
Erde, Wasser, Wind und Himmel
bereichern das Leben der Menschen.
Viele Arten von Bäumen
leben seit Generationen zusammen,
geben Blätter, Blüten und Früchte,
damit die Menschen davon profitieren.
Du erzählst Geschichten,
berichtest von Gefühlen,
von einfachem Instinkt
und von Fürsorge.
Jetzt haben wir
keinen Schatten der Bäume mehr, anders als zuvor.
Die Feuchtigkeit ist der Hitze gewichen,
der Kraft der Dürre.
Trockenheit oder Feuchtigkeit,
was bevorzugen wir?
Reichtum oder Armut,
was mögen die Menschen lieber?
Es liegt am Überfluss
der Gemeinschaft der Bäume,
der Quelle, den Flüssen.
Vom Wald in die Stadt,
von düsteren Bergen
ernähren sie die Menschen
in Betonburgen.
Jetzt singen wir dieses Lied,
um aus tiefstem Herzen zu erzählen.
Die Stadt ist zivilisiert,
wenn es Wälder, Quellen und Flüsse gibt.
Vögel suchen Nahrung, fliegen umher,
Mütter haben Junge,
mit Milch, um sie zu nähren.
Menschen suchen Nahrung, Tiere suchen auch Nahrung,
wir schaden uns nicht gegenseitig.
Schöne Bäume, Menschen sind auch schön,
großzügig, wie ein fließender Strom,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere.
Jetzt singen wir dieses Lied,
um aus tiefstem Herzen zu erzählen.
Die Stadt ist zivilisiert,
wenn es Wälder, Quellen und Flüsse gibt.
Vögel suchen Nahrung, fliegen umher,
Mütter haben Junge,
mit Milch, um sie zu nähren.
Menschen suchen Nahrung, Tiere suchen Nahrung,
wir schaden
uns nicht gegenseitig.
Schöne Bäume, schöne Menschen,
großzügig, wie ein fließender Strom,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere.
Trockenheit oder Feuchtigkeit,
was mögen die Menschen lieber?
Reichtum oder Armut,
was mögen die Menschen lieber?
Der Überfluss
der Gemeinschaft der Bäume,
der Quelle, den Flüssen.
Vom Wald in die Stadt,
von düsteren Bergen
ernähren sie die Menschen,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere.
Menschen suchen Nahrung, Tiere suchen Nahrung,
wir schaden uns nicht gegenseitig.
Schöne Bäume, schöne Menschen,
großzügig, wie ein fließender Strom,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere, wilde Tiere.
Wir schaden
uns nicht gegenseitig.
Schöne Bäume, schöne Menschen,
großzügig, wie ein fließender Strom,
beleben alle und machen sie glücklich.
Es gibt Menschen, Bäume und wilde Tiere.