บางระจันวันเพ็ญ - คาราบาว translation in German

บางระจันวันเพ็ญ

บางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น
ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็นเยี่ยมยุทธภูมิสงคราม
มีนายจัน หนวดเขี้ยวระบือนาม
รวมพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท
นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ
หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง

บางระจันเขารวมกันเป็นหนึ่ง
มีตนเป็นที่พึ่งยอดนักสู้เมืองสิงห์
ทั้งเจ็ดครั้งรบพม่าจนล้มกลิ้ง
บางระจันเก่งจริงจึงต้องยิงด้วยปืน
เอาปืนใหญ่ยิงใส่กันตูมตาม
ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม
เพราะเพิ่งหล่อเมื่อวานซืน
ก็กรุงศรีมิให้เขาหยิบยืมปืน
จึงมิอาจหยัดยืนรักษาค่ายบางระจัน

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

เพื่อผองเพื่อน กูจะสู้หลังชนฝา
เพื่อลูกเมีย กูจะสู้สุดใจกล้า
เพื่อพี่น้อง กูจะสู้สุดแรงล้า
เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้จนสิ้นเลือดหยดสุดท้าย

เป็นปีจอคืนเดือนเจ็ดเผด็จศึก
ในหัวใจส่วนลึกถึงต้องตายไม่เสียใจ
เกิดมาสู้สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
แม้รักษาไว้ไม่ได้แผ่นดินไทยหนนี้
อีกแปดเดือนต่อมายิ่งน่าเศร้า
พอหมดสิ้นลมหนาว ไทยต้องเสียกรุงศรี
อยุธยาอันเป็นราชธานีในการศึกครั้งนี้มีอุทาหรณ์สอนใจ

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

Bang Rachan am Vollmond

Bang Rachan, in der Nacht des strahlenden Vollmonds,
Regen prasselt sanft, kühlt das Schlachtfeld des Krieges.
Da ist Nai Chan, mit dem berühmten Schnurrbart,
der seine Leute versammelt, um nach Freiheit zu fragen.
Er lädt den ehrwürdigen Ajarn Thammachot ein,
das Kloster zu verlassen, um Mut und Inspiration zu sein.
Er hofft, gegen die burmesische Armee, ob groß oder klein, zu kämpfen,
die das Herz unterdrückt und Kinder und Frauen raubt und tötet.

Bang Rachan, sie vereinen sich als Einheit,
sind auf sich selbst gestellt, tapfere Kämpfer aus Mueang Sing.
Sieben Mal kämpften sie gegen die Burmesen, bis diese fielen,
Bang Rachan war so stark, dass sie mit Kanonen beschossen werden mussten.
Sie feuerten mit Kanonen aufeinander, bum, bum,
die thailändischen Kanonen zerbrachen, nur der Schaft blieb übrig,
weil sie erst vorgestern gegossen wurden.
Denn Krung Si (Ayutthaya) lieh ihnen keine Kanonen,
daher konnten sie das Lager von Bang Rachan nicht halten.

Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.
Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.

Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.
Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.

Für meine Freunde, werde ich mit dem Rücken zur Wand kämpfen,
für meine Frau und Kinder, werde ich mit ganzem Herzen kämpfen,
für meine Brüder, werde ich bis zur Erschöpfung kämpfen,
für mein Land, werde ich bis zum letzten Tropfen Blut kämpfen.

Im Jahr des Hundes, in der Nacht des siebten Monats, endete der Krieg,
tief im Herzen, auch wenn ich sterbe, bereue ich es nicht.
Ich bin geboren, um zu kämpfen, der Würde eines Mannes,
auch wenn ich dieses thailändische Land dieses Mal nicht retten kann.
Acht Monate später, umso trauriger,
als die kalte Jahreszeit vorbei war, musste Thailand Krung Si (Ayutthaya) verlieren.
Ayutthaya, die Hauptstadt, in diesem Krieg gibt es eine Lehre.

Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.
Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.

Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.
Bang Rachan, Bang Rachan, Bang Rachan,
konnte nicht bis zum Vollmondtag des zwölften Monats stehen.