Lyrics and translation Carabao - วิหคพลัดถิ่น

วิหคพลัดถิ่น

เมื่อแดนดินแม่กันดาร
จิตวิญญาณของก๋งล่องลอย
เก็บเสื่อหมอนของใช้นิดหน่อย
เจ้านกน้อยโผบินจากรัง
ฝ่าคลื่นลม ภูเขา ทะเล
ขึ้นสำเภาที่ใกล้จะพัง
สร้างชีวิตใหม่โพ้นฟากฝั่ง
คือความหวังของจีนสยาม
เช้าจรดเย็น หนักเข็ญเท่าใด
ขอข้าวเพียงหนึ่งชาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดิน บ้านเมืองเห่งนี้
ทุกชีวิตทำมาหากิน
บนแผ่นดินสยาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดินพระเจ้าอยู่หัวฯ
จดจำสำนึกคุณ

Скиталец

Когда родная земля стала бесплодной,
Душа деда пустилась в путь.
Собрав немного вещей,
Словно птенец, покидающий гнездо,
Он отправился сквозь ветер, горы и моря,
На старом, почти развалившемся корабле.
Создать новую жизнь на чужом берегу —
Вот надежда китайско-сиамского народа.
Утро сменяет вечер, сколько бы трудностей ни было,
Прося лишь чашку риса.
Каждый глоток риса и воды,
Напоминает о благодарности.
Разные традиции, разное происхождение,
Сколько языков, национальностей...
Но эта земля - земля Таиланда.
Все мы - тайцы, все до единого.
Даже если мы родом из далеких краев.
И если однажды моя жизнь подойдет к концу,
Я хочу, чтобы мое тело, как тело скитальца,
Осталось на этой земле, в этой стране.
Всю свою жизнь я трудился
На сиамской земле.
Каждый глоток риса и воды,
Напоминает о благодарности.
Разные традиции, разное происхождение,
Сколько языков, национальностей...
Но эта земля - земля Таиланда.
Все мы - тайцы, все до единого.
Даже если мы родом из далеких краев.
И если однажды моя жизнь подойдет к концу,
Я хочу, чтобы мое тело, как тело скитальца,
Осталось на земле Короля.
Напоминает о благодарности.