Lyrics and translation จั๊กจั่น วันวิสา - ปรับทุกข์กับเงา

ปรับทุกข์กับเงา

อยากจะมีใครสักคน ยามสับสนคอยเป็นเพื่อนใจ
เส้นทางที่ยาวไกล จะมีบ้างไหมใครร่วมเดิน
อยากมีคนดูแล มากปัญหาที่ต้องเผชิญ
แบ่งเบาภาระที่เกิน ก้าวเดินเคียงไม่ถอย

อยู่คนเดียวตามลำพัง ดูบางครั้งก็ยังพอไหว
อยากจะมีคนรู้ใจ ก้าวต่อไปคงไม่เลื่อนลอย
เฝ้าบอกใจตัวเอง จะนานเพียงไหนใจก็จะคอย
เมื่อกำลังใจถดถอย จะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวก้อยใคร

ปรับทุกข์กับเงาบ่อย ๆ คนที่คอยเมื่อใดจะมา
ฝากสายลมโชคชะตา พัดเธอมาให้เจอได้ไหม
นานพอแล้ว ที่ใจนี้ต้องเดินเดียวดาย
บางคืนอยากมีใคร ส่งเสียงผ่านสายบอกว่าฝันดี

วอนดาวที่ส่องแสง อย่าเพิ่งหน่ายแหนงคำร้องขอ
มีเพียงเงาเคลียคลอ คือคำตัดพ้อยามเหงาทุกที
ฟ้าแต้มดาวกับเดือน ต่างจากฉันหาใครไม่มี
กอดเหงากี่ล้านนาที ถึงจะมีคนแทนที่เงา

ปรับทุกข์กับเงาบ่อย ๆ คนที่คอยเมื่อใดจะมา
ฝากสายลมโชคชะตา พัดเธอมาให้เจอได้ไหม
นานพอแล้ว ที่ใจนี้ต้องเดินเดียวดาย
บางคืนอยากมีใคร ส่งเสียงผ่านสายบอกว่าฝันดี

วอนดาวที่ส่องแสง อย่าเพิ่งหน่ายแหนงคำร้องขอ
มีเพียงเงาเคลียคลอ คือคำตัดพ้อยามเหงาทุกที
ฟ้าแต้มดาวกับเดือน ต่างจากฉันหาใครไม่มี
กอดเหงากี่ล้านนาที ถึงจะมีคนแทนที่เงา

Жалобы Тени

Мне бы кого-то рядом, кто станет другом в трудный час,
На этом долгом жизненном пути – может, кто-то составит компанию?
Мне бы того, кто позаботится, ведь столько проблем приходится решать,
Кто разделит ношу, что так тяжела, и будет шагать рядом, не отставая.

В одиночестве, сама по себе, иногда, кажется, справляюсь,
Но как хочется родственную душу, с которой можно двигаться вперед, не останавливаясь.
Уговариваю свое сердце, что скоро, совсем скоро,
Когда силы будут на исходе, я смогу протянуть свой мизинец и сцепить его с чьим-то другим.

Часто изливаю душу тени, но где же тот, кого я жду?
Вверяю свое желание ветру судьбы: может, он приведет тебя ко мне?
С меня хватит одиночества, устала ходить по жизни одна.
Иногда по ночам так хочется, чтобы кто-то позвонил и пожелал спокойной ночи.

Умоляю вас, звезды небесные, не игнорируйте мою просьбу.
Только тень вторит моим словам – вот и вся отрада в часы тоски.
Небо усыпано звездами и луной, но у меня – никого,
И как бы долго я ни обнимала свое одиночество, разве может оно заменить мне тебя?

Часто изливаю душу тени, но где же тот, кого я жду?
Вверяю свое желание ветру судьбы: может, он приведет тебя ко мне?
С меня хватит одиночества, устала ходить по жизни одна.
Иногда по ночам так хочется, чтобы кто-то позвонил и пожелал спокойной ночи.

Умоляю вас, звезды небесные, не игнорируйте мою просьбу.
Только тень вторит моим словам – вот и вся отрада в часы тоски.
Небо усыпано звездами и луной, но у меня – никого,
И как бы долго я ни обнимала свое одиночество, разве может оно заменить мне тебя?