Lyrics and translation ต่าย อรทัย - สาวนาพเนจร

สาวนาพเนจร

ก้าวขึ้นรถไฟ ใจสาวซำน้อยคอยฮำฮ้อง
ต้องจากพี่น้อง พ่อแม่ที่ฮักมาไกลห่าง
เมืองหลวง คนเว้าว่าช่างแสนกว้าง
กลัวจะหลงทาง หลงคำเว้าทำให้ช้ำใจ

คอยจับฝ้ายผูกแขน แม่มัดข้อมือให้มีโชค
วันที่ลูกนก ต้องไปหากินเพียงเดียวดาย
บ้านเฮา
คึดฮอดแล้วใจมันหาย
กอดกระเป๋าแนบกายก้าวลงรถไฟ
ใจลนลาน

กอทอมอ
หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน

เงินเดือนสามพัน
ลูกจ้างในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วยล้างจาน
จนใบสุดท้าย ค่อยได้นอน

ยืนเกาะลูกกรงมอง จากห้องฮังหนูให้แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว
เหมือนใจสาวนาพเนจร
เจ้านาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมือบ้านดอน พักใจจนจนบนตักแม่

กอทอมอ
หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน

เงินเดือนสามพัน
ลูกจ้างในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วยล้างจาน
จนใบสุดท้าย ค่อยได้นอน

ยืนเกาะลูกกรงมอง จากห้องฮังหนูให้แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว
เหมือนใจสาวนาพเนจร
เจ้านาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมือบ้านดอน
พักใจจนจนบนตักแม่

Скитальческая девушка с рисовых полей

Сажусь в поезд, сердце девушки с рисовых полей тихо поет,
Пришлось покинуть братьев, сестер, любимых родителей, уехать далеко.
Столица, говорят, такая огромная,
Боюсь заблудиться, попасться на лживые слова, которые разобьют мне сердце.

Держусь за нить, повязанную на запястье, мама завязала ее на удачу,
В тот день, когда птенец должен лететь и искать пропитание в одиночку.
Мой дом,
Скучаю по нему, и сердце замирает.
Прижимая сумку к себе, спускаюсь с поезда,
Сердце трепещет.

О, Боже мой,
Так трудно заработать деньги.
Иду за знакомым,
Он ведет меня устраиваться на работу.

Зарплата три тысячи,
Работа в ресторане.
Мыть чашки и тарелки,
До последней, пока не лягу спать.

Стою, держусь за решетку, смотрю из своей съемной комнатушки,
Луна окутана холодным туманом,
Как и сердце скитальческой девушки с рисовых полей.
Хозяин
Заставляет меня работать до изнеможения.
Хочу вернуться в родную деревню, отдохнуть на коленях у мамы.

О, Боже мой,
Так трудно заработать деньги.
Иду за знакомым,
Он ведет меня устраиваться на работу.

Зарплата три тысячи,
Работа в ресторане.
Мыть чашки и тарелки,
До последней, пока не лягу спать.

Стою, держусь за решетку, смотрю из своей съемной комнатушки,
Луна окутана холодным туманом,
Как и сердце скитальческой девушки с рисовых полей.
Хозяин
Заставляет меня работать до изнеможения.
Хочу вернуться в родную деревню,
Отдохнуть на коленях у мамы.