ไม่ใช่บ้านเรา - ต่าย อรทัย translation in German

ไม่ใช่บ้านเรา

เนื้อเพลง ไม่ใช่บ้านเรา

ไม่ใช่บ้านเรา
คำร้อง / ทำนอง พยัต ภูวิชัย
เรียบเรียง ปิยะวุฒิ ณ บางช้าง

มีทุกอย่างให้ฝันเหมือนใจที่ใฝ่ที่ฝัน
อยู่ในเมืองสวรรค์ เมืองฝันอำไพ
มีทุกอย่างให้ไขว่คว้า แต่มีราคาต้องจ่าย
ศิวิไลซ์แต่ไม่ใช่บ้านเรา

เพียงแค่หว่านเม็ดฝัน รดด้วยหยดเหงื่อแรงฝัน
ทุ่มทำงานทั้งวัน รับใช้นายเมือง
เพียงแค่แย่งแก่งแข่งขัน ดอกฝันจะบานเรื่อเรือง
นี่แหละเมือง แต่ไม่ใช่บ้านเรา

ยิ้มคนเมืองไม่สวยเหมือนรอยยิ้มคนบ้านเรา
ฟ้าเมืองเป็นสีเทา บ้านเราฟ้าเป็นสีฟ้า
กัดฟันทนเอาไว้ ไล่ตามฝันจนใจล้า

เกี่ยวได้ฝันนั้นนาน้า เกี่ยวได้ฝันนั้นมา

จะกลับคืนนา อยู่ตามประสาบ้านเรา

ยิ่งเข้าใกล้ความฝันยิ่งไกลบ้านห่างไกลกัน
อยู่ไกลพ่อแม่ฉัน เพื่อฝันอันใด
ชีวิตคอยตั้งคำถาม ว่ามีความหมายอะไร
สุขสบาย แต่ไม่ใช่บ้านเรา

ยิ้มคนเมืองไม่สวยเหมือนรอยยิ้มคนบ้านเรา
ฟ้าเมืองเป็นสีเทา บ้านเราฟ้าเป็นสีฟ้า
กัดฟันทนเอาไว้ ไล่ตามฝันจนใจล้า

เกี่ยวได้ฝันนั้นนาน้า เกี่ยวได้ฝันนั้นมา
จะกลับคืนนา อยู่ตามประสาบ้านเรา

ชีวิตคอยตั้งคำถาม ว่ามีความหมายอะไร
สุขสบาย แต่ไม่ใช่บ้านเรา

Nicht unser Zuhause

Songtext: Nicht unser Zuhause

Nicht unser Zuhause
Text / Melodie: Phayat Phuwichai
Arrangement: Piyawut Na Bangchang

Es gibt alles zum Träumen, wie mein Herz es ersehnt und erträumt.
In dieser Himmelsstadt, einer prächtigen Traumstadt.
Es gibt alles zu erstreben, aber es hat seinen Preis.
Zivilisiert, aber nicht unser Zuhause.

Ich säe nur die Samen meiner Träume, bewässere sie mit dem Schweiß meiner Anstrengung.
Arbeite den ganzen Tag hart, diene den Herren der Stadt.
Nur durch Konkurrenzkampf und Streit wird die Blume des Traums erblühen.
Das ist die Stadt, aber nicht unser Zuhause.

Das Lächeln der Stadtmenschen ist nicht so schön wie das Lächeln der Leute daheim.
Der Himmel der Stadt ist grau, bei uns zuhause ist der Himmel blau.
Ich beiße die Zähne zusammen, jage dem Traum nach, bis mein Herz müde ist.

Wenn dieser Traum geerntet ist, wenn dieser Traum errungen ist,

werde ich zu den Feldern zurückkehren, leben wie es bei uns daheim üblich ist.

Je näher ich dem Traum komme, desto weiter entferne ich mich von zuhause.
Weit weg von meinen Eltern, für welchen Traum?
Mein Leben stellt immer wieder die Frage, welchen Sinn das hat.
Bequem und sorglos, aber nicht unser Zuhause.

Das Lächeln der Stadtmenschen ist nicht so schön wie das Lächeln der Leute daheim.
Der Himmel der Stadt ist grau, bei uns zuhause ist der Himmel blau.
Ich beiße die Zähne zusammen, jage dem Traum nach, bis mein Herz müde ist.

Wenn dieser Traum geerntet ist, wenn dieser Traum errungen ist,
werde ich zu den Feldern zurückkehren, leben wie es bei uns daheim üblich ist.

Mein Leben stellt immer wieder die Frage, welchen Sinn das hat.
Bequem und sorglos, aber nicht unser Zuhause.