Lyrics and translation บี้ สุกฤษฎิ์ - ปากหนัก

ปากหนัก

เคยมีโอกาสบอก ไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง
แค่คำ ๆ เดียว รักเธอสั้น ๆ
ฉันยังไม่กล้าเผยใจ
แล้วเขาก็มาบอกว่า รักเธอแค่ไหน
ได้เห็นว่าเขา คว้ามือเธอไป
ต้องมองเธอทั้งน้ำตา

ยิ่งเคยสนิทใกล้ชิดเท่าไร
ยิ่งหวั่นยิ่งไหวมากกว่า
น่าเจ็บใจตัวเองเหลือเกิน

ถ้ากล้าบอกรัก
วันนี้คงไม่ต้องคอย ยืนหลบตา
คิดแล้วรู้สึกชา เข้าไปในหัวใจ
อยากบอกก็สาย
ต้องโทษตัวเอง ปากหนักไม่พูดไป
ทำได้แค่เจ็บ ไม่มีสิทธิ์พูดเลย

ยังจำทุกฉาก ที่เรานั้นดีต่อกัน
ภาพเธอและเขา
ซ้อนแทนที่มัน ทิ่มแทงในใจทุกที
ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้งในวันนี้
จะเผยให้รู้ทุกคำที่มี
ไม่ยอมให้เขาพูดแทน

ยิ่งเคยสนิทใกล้ชิดเท่าไร
ยิ่งหวั่นยิ่งไหวมากกว่า
น่าเจ็บใจตัวเองเหลือเกิน

ถ้ากล้าบอกรัก
วันนี้คงไม่ต้องคอย ยืนหลบตา
คิดแล้วรู้สึกชา เข้าไปในหัวใจ
อยากบอกก็สาย
ต้องโทษตัวเอง ปากหนักไม่พูดไป
ทำได้แค่เจ็บ ไม่มีสิทธิ์พูดเลย

ถ้ากล้าบอกรัก
วันนี้คงไม่ต้องคอย ยืนหลบตา
คิดแล้วรู้สึกชา เข้าไปในหัวใจ
อยากบอกก็สาย
ต้องโทษตัวเอง ปากหนักไม่พูดไป
ทำได้แค่เจ็บ ไม่มีสิทธิ์พูดเลย

ทำได้แค่เจ็บ ก็อยากไม่พูดเอง

Сдержанность

Было столько возможностей сказать,
Всего лишь одно слово: "Люблю",
Но я не смог открыть тебе свое сердце.
И вот он признался тебе в любви,
Я видел, как он взял тебя за руку,
И смотрел на тебя сквозь слёзы.

Чем ближе мы были,
Тем больше я боялся,
Как же я зол на себя.

Если бы я осмелился признаться,
Сегодня мне не пришлось бы отводить взгляд,
Эта мысль словно колет мое сердце.
Уже поздно,
Винить могу только себя - сдержанность сковала мой язык.
Мне остается лишь боль, я не имею права ничего сказать.

Я помню каждый момент, когда мы были счастливы,
Но теперь вижу ваши с ней фотографии,
Они, словно ножи, вонзаются мне в сердце.
Если бы мне дали еще один шанс,
Я бы высказал тебе все, что у меня на душе,
Не позволил бы ему говорить за меня.

Чем ближе мы были,
Тем больше я боялся,
Как же я зол на себя.

Если бы я осмелился признаться,
Сегодня мне не пришлось бы отводить взгляд,
Эта мысль словно колет мое сердце.
Уже поздно,
Винить могу только себя - сдержанность сковала мой язык.
Мне остается лишь боль, я не имею права ничего сказать.

Если бы я осмелился признаться,
Сегодня мне не пришлось бы отводить взгляд,
Эта мысль словно колет мое сердце.
Уже поздно,
Винить могу только себя - сдержанность сковала мой язык.
Мне остается лишь боль, я не имею права ничего сказать.

Мне остается лишь боль, сам виноват, что не сказал.