Lyrics and translation ป๊อบ ปองกูล - ความทรงจำของ...คนชั่วคราว

ความทรงจำของ...คนชั่วคราว

อ่านสมุดบันทึก เขียนบรรยายด้วยลายมือเธอ
เขียนถึงเขาถึงคนเก่า ว่าเธอคิดถึงเขาไม่เคยลืม
มองดูในกระเป๋า เธอยังมีรูปเขาซ่อนอยู่
รูปที่เธอเคยเคียงคู่ ยิ้มหัวเราะด้วยกัน

ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจฉันต้องทน

ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ

ปิดสมุดบันทึก ทิ้งเรื่องราวของเธอและเขา
ทิ้งให้มันเป็นเรื่องเก่า ให้เวลามันพาให้เลือนไป
รูปเก่าในกระเป๋า อีกไม่นานคงจางซีดไป
นับคืนวันเพื่อเริ่มใหม่ วันที่เราได้รักกัน

แต่ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจฉันต้องทน

ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ

คงจะมีวันนั้น มันจะมีวันนั้นจริง ๆ ใช่ไหม

ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ

Воспоминания... временного человека

Читаю твой дневник, написанный твоей рукой,
Пишешь о нем, о своем бывшем, что ты скучаешь по нему и не забываешь.
Смотрю в твою сумку, там все еще спрятана его фотография,
Фотография, где вы вместе, смеетесь и улыбаетесь.

В глубине души ты все еще думаешь о нем каждый день,
И хотя сердце мое дрожит, я должен смириться, я должен терпеть.

Я знаю, что я не он, я никогда не смогу его заменить,
Я всего лишь временное убежище для твоего сердца.
Смотрю на тебя с унынием, страдаю от боли,
Просто жду, когда ты подаришь мне хоть частичку своего сердца, сколько бы времени это ни заняло.

Закрываю твой дневник, оставляю позади твою историю с ним,
Оставляю это в прошлом, пусть время сотрет все.
Старая фотография в сумке скоро выцветет,
Отсчитываю дни до нового начала, до дня, когда мы будем любить друг друга.

Но в глубине души ты все еще думаешь о нем каждый день,
И хотя сердце мое дрожит, я должен смириться, я должен терпеть.

Я знаю, что я не он, я никогда не смогу его заменить,
Я всего лишь временное убежище для твоего сердца.
Смотрю на тебя с унынием, страдаю от боли,
Просто жду, когда ты подаришь мне хоть частичку своего сердца, сколько бы времени это ни заняло.

Наступит ли этот день, действительно ли он когда-нибудь наступит?

Я знаю, что я не он, я никогда не смогу его заменить,
Я всего лишь временное убежище для твоего сердца.
Смотрю на тебя с унынием, страдаю от боли,
Просто жду, когда ты подаришь мне хоть частичку своего сердца, сколько бы времени это ни заняло.