Lyrics and translation พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ - ของใคร (White) - Live

ของใคร (White) - Live

ฟังตั้งแต่เล็กจนเติบโต
สะสมโมโหจนโตใหญ่
แผ่นดินด้ามขวานเป็นของใคร
คนไทยสยามมายึดเอา

เข้าไปฝึกฝนประสบการณ์
เกิดความชำนาญในการฆ่า
ระบง ระเบิดใครผ่านมา
แผ่นดินของข้า ฆ่าให้ตาย

เกิดเป็นเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
ป้องแผ่นดินไว้หัวใจสั่ง
อาสาเข้าพื้นที่รุงรัง
ร้อยพันปัญหา ไม่เข้าใจ

สองฝ่ายฟาดฟันเข้าหักหาญ
ต่างก็ต้องการแผ่นดินไว้
พงเผ่าชาติพันธุ์เรื่องของใคร
ต่างไม่สนใจ จะเอาแผ่นดินนี้

คุยกันดีไหมเปิดดวงใจ
ต้องการยังไงพระคุณท่าน
เพียงหยุดฆ่าฟัน ฆ่ากันได้ไหม
แผ่นดินทุกที่โลกสร้างมา
มนุษย์อุตส่าห์ยื้อแย่งกัน
ของแกของฉัน ของใครกันหนอ

คุยกันดีไหมเปิดดวงใจ
ต้องการยังไงพระคุณท่าน
เพียงหยุดฆ่าฟัน ฆ่ากันได้ไหม
แผ่นดินทุกที่โลกสร้างมา
มนุษย์อุตส่าห์ยื้อแย่งกัน
ของแกของฉัน ของใครกันหนอ

ตายตก ตกตายไปมากมาย
รอศพสุดท้ายอีกกี่คน
มืดมน มืดมน มืดมน มืดมน

À qui appartient (Blanc) - Live

J'ai écouté depuis mon enfance jusqu'à ma maturité
J'ai accumulé de la colère jusqu'à ce que je grandisse
Cette terre, cet axe est à qui ?
Le peuple thaïlandais de Siam l'a pris pour lui.

Je suis allé m'entraîner et acquérir de l'expérience
J'ai développé une expertise dans le meurtre
Fusils, bombes, quiconque passe
Cette terre est la mienne, je le tuerai.

Né du sang et de la chair, descendant de la nation thaïlandaise
Je protège cette terre, mon cœur le commande
Je me porte volontaire pour entrer dans cette zone chaotique
Des centaines de problèmes, je ne comprends pas.

Les deux camps se lancent dans une bataille féroce
Tous deux veulent garder cette terre
Les clans, les ethnies, c'est l'affaire de qui ?
Ils ne s'en soucient pas, ils veulent cette terre.

Ne pouvons-nous pas nous parler, ouvrir nos cœurs ?
Qu'est-ce que vous voulez, ma chère ?
Arrêtons simplement de nous tuer, est-ce possible ?
Cette terre, partout, le monde l'a créée.
Les humains se sont battus pour elle.
La tienne, la mienne, à qui appartient-elle ?

Ne pouvons-nous pas nous parler, ouvrir nos cœurs ?
Qu'est-ce que vous voulez, ma chère ?
Arrêtons simplement de nous tuer, est-ce possible ?
Cette terre, partout, le monde l'a créée.
Les humains se sont battus pour elle.
La tienne, la mienne, à qui appartient-elle ?

Tant de morts, tant de victimes.
Combien de corps devons-nous encore attendre ?
Obscurité, obscurité, obscurité, obscurité.