วานนี้ยังมีเธอ
อยู่ตรงนั้นตรงนี้เสมอ
เดินมาเดินไป
ไม่เคยหันเหไปไหน
อยู่ตรงกลางหว่างใจไปไหน
ก็มีเธออยู่อยู่ตรงนั้นมานาน
อยู่ในความรู้สึก
สำนึกในใจว่ารัก
ยามเช้าสดชื่นเสมอ
จะมีเธอตื่นขึ้นพร้อมเช้าไปสู้กับงานแยกทางชั่วครั้งชั่วคราว
ออกดิ้นรนมือสาวเท้าวางไว้รองชีวิต
Вчера
она
была
там,
всегда
там,
иди,
иди,
никогда
не
сворачивай
в
сторону,
ты
находишься
посередине
между
умом,
чтобы
идти
туда,
где
она
уже
давно
была,
в
каком-то
смысле,
осознание
в
уме,
что
любовь
рассвета
всегда
освежает,
чтобы
она
просыпалась
с
утра,
чтобы
бороться
с
задачей,
расставаясь
как
бы
на
обочине,
борясь
за
руку,
шагая
вперед,
расставаясь
с
жизнью.
*แต่เธอไปไม่ลา
ไม่มีเธอกลับมา
ไม่มีแม้เสียงนึกถึงเธอบอกกับฉัน
มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะพรากเราไปจากกัน.ได้
*Но
ее
нет,
нет,
она
вернулась,
нет
ни
звука,
даже
думай,
что
она
сказала
мне,
но
только
смерть
когда-нибудь
заберет
нас
друг
от
друга.
วันนี้คนที่เรารักมาจากเราไปความตายพรากเธอไปไหนใครเล่าจะรู้เธอคงจะเหงาเคว้งคว้างคงเศร้าสับสนผู้คนมากมายความตายใยเลือกเอาเธอไปแล้วไม่มีหวนคืน(กลับ)
Сегодня
люди,
которых
мы
любим,
забрали
ее
оттуда,
где
никто
не
узнает,
что
она
будет
одинока,
страдать,
грустить,
сбивать
с
толку
многих
людей,
смерть
выберет
ее,
а
потом
уже
не
вернется
(назад).
วันนี้ฉันไม่มีเธอ
ไม่อยากเผลอใจคิดชีวิตจะเป็นอย่างไร
Сегодня
я
нет
ты
не
хочешь
флиртовать
думал
жизнь
будет
такой?