Lyrics and translation Pongsit Kampee feat. แก้ม วิชาญาณี - แค่นั้น (feat. แก้ม วิชญาณี) - Live
แค่นั้น (feat. แก้ม วิชญาณี) - Live
Juste ça (feat. แก้ม วิชญาณี) - Live
บางคราวก็อยากจะฝัน
Parfois,
j'aimerais
rêver
บางทีก็อยากจะรู้
Parfois,
j'aimerais
savoir
ใครมีความหมายในใจของเธอ
Qui
occupe
ton
cœur
ใจหนอช่างโหดร้าย
Mon
cœur
est
cruel
มองฉันอย่างเมินเฉย
Tu
me
regardes
avec
indifférence
ใครหนอใครเล่าเอยจะอดทน
Qui,
dis-moi,
peut
supporter
ça
?
ก็เป็นได้แค่คนคนหนึ่ง
Je
suis
juste
un
homme
ที่รักเธออย่างเปิดเผย
Qui
t'aime
ouvertement
ไม่เคยได้รับกลับคืน
Je
n'ai
jamais
rien
reçu
en
retour
ก็เธอนั้นแค่คนคนหนึ่ง
Tu
n'es
qu'une
femme
จะรักไม่รักช่างเธอ
Aimer
ou
ne
pas
aimer,
c'est
ton
choix
ให้ฉันงมงายต่อไป
Laisse-moi
continuer
à
me
bercer
d'illusions
แค่ได้รักได้คิดได้ชอบ
Juste
le
fait
de
t'aimer,
d'y
penser,
de
te
désirer
สุขแบบทุกข์ทุกข์อย่างนี้ก็พอ
Ce
bonheur-là,
avec
ce
mal-être,
me
suffit
นี่ตัวเราคงคล้าย
Je
suis
comme
ดังหมาเห่าเรือบิน
Un
chien
qui
aboie
après
un
avion
จะสิ้นใจยังไม่ได้ยล
Je
vais
mourir
sans
jamais
te
voir
ไม่กวนใจให้หมอง
Je
ne
t'embête
pas
ไม่รักไม่ว่าอะไร
Je
n'attends
pas
d'amour
คิดได้ฝ่ายเดียวก็พอ
Avoir
des
sentiments
pour
toi,
c'est
assez
ฉันเป็นสุขเหลือเกิน
Je
suis
tellement
heureux
สำลักความสุขจนล้น
Je
suis
submergé
de
bonheur
ต้องด้นดั้นผ่านทุกข์นั้น
Je
dois
traverser
ce
mal-être
ข้างในใครรู้มันช้ำเพียงใด
Personne
ne
sait
à
quel
point
je
souffre
en
mon
for
intérieur
เมื่อลมพัดผ่านผิวบางบาง
Quand
le
vent
souffle
sur
ma
peau
ฉันวอนว่าลมเอ๋ย
Je
supplie
le
vent
ช่วยพัดผ่านมาทางนี้
Viens
souffler
vers
moi
สูดดอมดมกลิ่นหอมจางจาง
Respire
cette
douce
fragrance
ที่เหลือไว้ก่อนจะเลือนหายไป
Qui
reste
avant
de
disparaître
นี่ตัวเราคงคล้าย
Je
suis
comme
ดังหมาเห่าเรือบิน
Un
chien
qui
aboie
après
un
avion
จะสิ้นใจยังไม่ได้ยล
Je
vais
mourir
sans
jamais
te
voir
ไม่กวนใจให้หมอง
Je
ne
t'embête
pas
ไม่รักไม่ว่าอะไร
Je
n'attends
pas
d'amour
คิดได้ฝ่ายเดียวก็พอ
Avoir
des
sentiments
pour
toi,
c'est
assez
ฉันเป็นสุขเหลือเกิน
Je
suis
tellement
heureux
Rate the translation
Only registered users can rate translations.
Writer(s): Pongsit Kampee
Attention! Feel free to leave feedback.