Lyrics and translation อ๊อฟ ปองศักดิ์ - คนลืมช้า

คนลืมช้า

ถ้าถามว่ายังคงโกรธไหม ตอบเธอได้ว่าไม่มี
เนิ่นนานจนวันนี้ ตั้งแต่เธอทิ้งไป
แต่ที่หลบไม่พบเจอ ไม่อยากคุยกับเธอ
เพราะยังไม่มั่นใจ ว่าอยู่ใกล้ ๆ ได้โดยไม่มีน้ำตา

ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา
จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้
ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด

ไม่โทษที่เธอทิ้ง จริง ๆ นะ
คนไม่รักก็ต้องไป
ไม่ได้เกลียด ไม่โกรธใคร ๆ สาบาน

แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
เก่งแต่จำอะไรบ้าบอ
ยังอยู่กับคำว่าเฝ้ารอ ยังจำว่าเคยรักใคร

อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
แต่ทำเท่าไร ก็ไม่อาจลืม

ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา
จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้
ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด

ไม่โทษที่เธอทิ้ง จริง ๆ นะ
คนไม่รักก็ต้องไป
ฉันไม่ได้เกลียด ไม่โกรธใคร ๆ สาบาน

แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
เก่งแต่จำอะไรบ้าบอ
ยังอยู่กับคำว่าเฝ้ารอ ยังจำว่าเคยรักใคร

อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
แต่ทำเท่าไร ก็ไม่อาจลืม

บางอย่างคนเราฝังใจ ไม่เท่ากัน
เธอเป็นคนที่ทิ้งกันไป
เธอคงลืมง่าย ๆ ไม่นานอย่างฉัน

แต่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า
จดจำอะไรบ้าบอ คนไม่รักก็ยังตั้งหน้ารอ
ไม่รู้จะเอาอะไร

อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย
แต่นานเท่าไร ก็ไม่อาจลืม

สิ่งอื่นดี ๆ ที่ควรจำไว้กลับไม่จำ
แต่คนบางคนที่ทำให้ช้ำ ก็ไม่ยอมลืม

Медленно забывающий

Если спросишь, злюсь ли я ещё, отвечу – нет.
Прошло так много времени с тех пор, как ты ушла.
Но я избегаю встреч, не хочу говорить с тобой,
Потому что не уверен, что смогу быть рядом, не проронив ни слезинки.

Не знаю, почему так происходит, я всё ещё думаю о нас,
Помню каждую мелочь, словно это было вчера.
У меня всегда была плохая память, но я помню тебя,
Так отчётливо, как бы я ни старался забыть.

Я не виню тебя за то, что ты ушла, правда.
Если нет любви, нужно уходить.
Я не ненавижу, не злюсь ни на кого, клянусь.

Просто ненавижу себя за то, что так медленно забываю, так медленно.
Умею помнить только всякую ерунду.
Всё ещё живу ожиданием, всё ещё помню, что любил кого-то.

Живу в прошлом, которое, знаю, не вернуть.
Кажется, оно въелось в память, думал, что легко забуду,
Но как ни стараюсь, не могу.

Не знаю, почему так происходит, я всё ещё думаю о нас,
Помню каждую мелочь, словно это было вчера.
У меня всегда была плохая память, но я помню тебя,
Так отчётливо, как бы я ни старался забыть.

Я не виню тебя за то, что ты ушла, правда.
Если нет любви, нужно уходить.
Я не ненавижу, не злюсь ни на кого, клянусь.

Просто ненавижу себя за то, что так медленно забываю, так медленно.
Умею помнить только всякую ерунду.
Всё ещё живу ожиданием, всё ещё помню, что любил кого-то.

Живу в прошлом, которое, знаю, не вернуть.
Кажется, оно въелось в память, думал, что легко забуду,
Но как ни стараюсь, не могу.

Некоторые вещи люди хранят в сердце дольше других.
Ты та, кто ушла,
Ты, наверное, забыла легко и быстро, не как я.

Но я ненавижу себя за то, что так медленно забываю, так медленно.
Помню всякую ерунду, продолжаю ждать, хоть и нет любви.
Не знаю, что с этим делать.

Живу в прошлом, которое, знаю, не вернуть.
Кажется, оно въелось в память, думал, что легко забуду,
Но сколько времени ни проходит, не могу.

Хорошие вещи, которые стоит помнить, я забываю,
А человека, который причинил мне боль, не могу забыть.