Lyrics and translation ไมค์ ภิรมย์พร - คนชื่อเดือน

คนชื่อเดือน

เดือนเห็นเดือน
เคลื่อนคล้อยลอยล่น
แอบบังเมฆมิดมืดมน
จะไกลพ้นเหมือนคนชื่อเดือน
จงไปดี
น้ำตาอย่ามีไหลเปื้อน
ได้ไปเป็นแม่ศรีเรือน
ของคนกรุงเทพที่มีเงินถม
เดือนเห็นเดือน
เคลือนคล้อยลอยเลื่อน
เหมือนคนรักข้าชื่อเดือน
จะลางเลือนด้วยใจขื่นขม
ข้าขาดเงิน
ขาดทองจึงต้องหมองตรม
คนอื่นเขามีเงินถม
รักจึงล่มเหมือนน้ำท่วมนา
เดือนก่อนเดือนทอแสงนวลใย
เดี๋ยวนี้เดือนคล้อยลอยไป
เปรียบได้ไหมกับเธอกานดา
เจ้าโชคดี ข้านี้เลยโชกน้ำตา
ไปเป็นหงส์ อย่าลืมดงกา
สำเนียงกากา อย่าลืม อย่าลืม
เดือนเห็นเดือน
เคลื่อนคล้อยลอยต่ำ
ความมืดเริ่มมาครอบงำ
เหมือนความช้ำ
หม่นหมองเศร้าซึม
เดือนจะลา
ลับไปด้วยใจแสนปลื้ม
ตรงข้ามข้าเศร้าเหงาซึม
สุดลืมคนรักชื่อเดือน
เดือนก่อนเดือนทอแสงนวลใย
เดี๋ยวนี้เดือนคล้อยลอยไป
เปรียบได้ไหมกับเธอกานดา
เจ้าโชคดี ข้านี้เลยโชกน้ำตา
ไปเป็นหงส์ อย่าลืมดงกา
สำเนียงกากา อย่าลืม อย่าลืม
เดือนเห็นเดือน
เคลื่อนคล้อยลอยต่ำ
ความมืดเริ่มมาครอบงำ
เหมือนความช้ำ
หม่นหมองเศร้าซึม
เดือนจะลา
ลับไปด้วยใจแสนปลื้ม
ตรงข้ามข้าเศร้าเหงาซึม
สุดลืมคนรักชื่อเดือน

Девушка по имени Луна

Я вижу, как луна,
Движется и плывет,
Скрываясь за тучами темными,
Как ты исчезаешь, словно та, чье имя Луна.
Уходи, прощай,
Не проливай слёз,
Стань примерной женой,
Богатому человеку из Бангкока.
Я вижу, как луна,
Движется и скользит,
Как моя любовь, чье имя Луна,
Исчезает, оставляя горький осадок.
Мне не хватает денег,
Нет золота, и поэтому я обречен на страдания.
У других есть богатство,
Их любовь расцветает, а моя затоплена, как рисовое поле.
Раньше луна сияла мягким светом,
Теперь она уплывает прочь.
Можно ли сравнить тебя, моя дорогая,
С ней? Тебе повезло, а мне остались лишь слёзы.
Стань прекрасным лебедем, но не забывай о джунглях,
Не забывай, не забывай голос вороны.
Я вижу, как луна,
Опускается все ниже,
Тьма начинает окутывать все вокруг,
Как и моя боль,
Уныние и печаль.
Луна прощается,
Исчезает с радостью в сердце.
А я, напротив, тоскую и горюю,
Ты совсем забыла свою любовь, по имени Луна.
Раньше луна сияла мягким светом,
Теперь она уплывает прочь.
Можно ли сравнить тебя, моя дорогая,
С ней? Тебе повезло, а мне остались лишь слёзы.
Стань прекрасным лебедем, но не забывай о джунглях,
Не забывай, не забывай голос вороны.
Я вижу, как луна,
Опускается все ниже,
Тьма начинает окутывать все вокруг,
Как и моя боль,
Уныние и печаль.
Луна прощается,
Исчезает с радостью в сердце.
А я, напротив, тоскую и горюю,
Ты совсем забыла свою любовь, по имени Луна.