Lyrics and translation ไมค์ ภิรมย์พร - เกลียดห้องเบอร์ 5

เกลียดห้องเบอร์ 5

พอแฟนแต่งงานฉันเลยอกหัก
หนีความช้ำหนัก มาพักอยู่ลพบุรี
โรงแรมชั้นสอง เข้าจองที่ห้องเบอร์สี่
หลับตานอนทอดถอนฤดี
นอนที่นี่สองคืนแล้วเรา
พอคืนที่สามสองยามกว่ากว่า
ที่ห้องเบอร์ห้า มีเสียงพูดจาเบาเบา
นอนฟังน้ำเสียง
ใกล้เคียงคล้ายเสียงแฟนเก่า
แนบหูฟังข้างฝาเบาเบา
เหมือนแฟนเราที่เขาฆ่าฉัน
ไม่สัปดน แต่ทนนิ่งอยู่ไม่ไหว
ยืนมองลอดช่องลมไป หัวใจฉันมันชักสั่น
แสงไฟสว่างเห็นเขานั่งหยอกล้อเล่นกัน
เขามาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์
แฟนฉันนั่นเองแหละหนา
ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่
ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา
จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า
อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา
ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่
ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา
จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า
อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา
ลาแล้วลา เบอร์ห้าหลอกลวง...

Je déteste la chambre 5

Quand ma fiancée s'est mariée, j'ai eu le cœur brisé
J'ai fui ma douleur et j'ai trouvé refuge à Lopburi
J'ai réservé une chambre au deuxième étage de l'hôtel, la chambre numéro quatre
J'ai fermé les yeux et j'ai essayé de me remettre
J'ai passé deux nuits ici
La troisième nuit, vers deux heures du matin
J'ai entendu de faibles murmures provenant de la chambre 5
J'ai écouté la voix
Elle ressemblait étrangement à la voix de mon ex
J'ai écouté attentivement contre le mur
C'était comme si mon ex me tuait
Je n'ai pas pu le supporter, je n'ai pas pu rester immobile
Je me suis levé et j'ai regardé par le trou de ventilation, mon cœur s'est mis à battre la chamade
La lumière brillante m'a permis de voir qu'ils étaient assis et se moquaient l'un de l'autre
Ils étaient en lune de miel
C'était ma fiancée
Je suis redescendu, j'ai pris mes vêtements
Je n'ai pas pu supporter, j'ai dû partir loin d'elle
Je dois partir, je déteste les gens de la chambre 5
Pourquoi devrais-je rester ici et souffrir ?
Adieu, adieu à la chambre 5 qui m'a trompé

Je suis redescendu, j'ai pris mes vêtements
Je n'ai pas pu supporter, j'ai dû partir loin d'elle
Je dois partir, je déteste les gens de la chambre 5
Pourquoi devrais-je rester ici et souffrir ?
Adieu, adieu à la chambre 5 qui m'a trompé...