Lyrics and translation დაგდაგანი - Didi Bavsvhebi

Didi Bavsvhebi

გარეთ ბევრი ხალხია და ყვირილები ისმის
მდიდარი ბიძია მის შემოსავალს ითვლის
ექიმები მიდიან არც უყურებენ ყველას
ამდენი ხნის მერე მათაც გაუჩდათ ჩვევა
და როცა მეღიმება მე ვერაფერს ვერ ვგრძნობ
ვინც კი შემოდის მე ვერავის ვერ ვცნობ
ზოგჯერ კიდევ მგონია რომ უკვე ვხედავ ნათლად
რა უნდა ყოფილიყო და რაც იყო მართლა
და ეს დიდი ბავშვები ჭამენ პატარა ბავშვებს
მართავენ ომებს და არ მარხავენ გვამებს
და ყოველთვის იძებნება კარგი გამართლება
როცა სხეულები ერთმანეთზე დალაგდება
♪
და ყველაფერი რაც იყო თქვენ ჩვენ გვაპატიეთ
სიკვდილი კვლავ შინ მოიხმობს თავის უძღებ შვილებს
მერე მოვა კიდევ ერთი ასეთივე წელიც
ის მოგიხმობთ და დადგება მაშინ რიგი თქვენიც
და ეს დიდი ბავშვები ჭამენ პატარა ბავშვებს
მართავენ ომებს და არ მარხავენ გვამებს
და ყოველთვის იძებნება კარგი გამართლება
როცა სხეულები ერთმანეთზე დალაგდება
♪
და ეს დიდი ბავშვები ჭამენ პატარა ბავშვებს
მართავენ ომებს და არ მარხავენ გვამებს
და ზოგმა არც იცის ამაში აზრი თუ არის
სანამ ტყვიამფრქვევით მას უნაწევრდება თავი
და ეს დიდი ბავშვები ჭამენ პატარა ბავშვებს
მართავენ ომებს და არ მარხავენ გვამებს
და სანამ ერთმანეთზე დალაგდება ყველა
ალბათ იქამდე შენი თვალიც მიეჩვევა
♪

Большие дети

На улице много людей и слышны крики,
Богатый дядя считает свой доход.
Врачи проходят мимо, не глядя ни на кого,
Спустя столько времени, у них тоже появилась привычка.
И когда я улыбаюсь, я ничего не чувствую,
Тех, кто подходит, я не узнаю.
Иногда мне кажется, что я уже ясно вижу
Что должно было быть и что было на самом деле.
И эти большие дети едят маленьких детей,
Ведут войны и не хоронят трупы.
И всегда находится хорошее оправдание,
Когда тела складываются друг на друга.
♪
И все, что было, вы, простите нас,
Смерть снова зовет домой своих неверных детей.
Потом наступит еще один такой же год,
Он позовет тебя, и тогда наступит твоя очередь.
И эти большие дети едят маленьких детей,
Ведут войны и не хоронят трупы.
И всегда находится хорошее оправдание,
Когда тела складываются друг на друга.
♪
И эти большие дети едят маленьких детей,
Ведут войны и не хоронят трупы.
И некоторые даже не знают, есть ли в этом смысл,
Пока автоматная очередь не разносит ему голову.
И эти большие дети едят маленьких детей,
Ведут войны и не хоронят трупы.
И пока все не улягутся друг на друга,
Наверное, к тому времени и твой глаз привыкнет.
♪