Paroles et traduction 3.33 - Apsos

Apsos

Ես ափսոսում եմ մարդկանց, որ իրանց բախտը կորցրել են
Ովքեր փորձել ու չեն գտել էս կյանքի նոր ձևը
Ափսոս որ ծաղիկները ասֆալտից դուրս եկած
Քաղեցի, բերեցի, բայց նրանք քեզ դուր չեկան
Ափսոս մարդիկ ուժեղ ու խելացի գնացին
Թույլերն էլ մնացին, հաղթեցին ու նեղացրին
Մնացածին, ովքեր նստել ու ափսոսում են
Որ լավ էր ամեն ինչ հիմա, իսկ հիմա մութ փոսում են
Ես ափսոսում եմ որ ժամանակն ա որոշում
Էսօր քեզ են սիրելու, թե ուրիշին
Ով որ շատ ա երևում տարածքում, դառած տուն ու զառանցում
Ես ձեզ սիրում եմ, բայց վերացնում
Էն ինչ որ մնացել էր, վաղուց հնացել ա
Մոռացվել, չորացել ա կորած սերը
Մնաց ուղիղ իրեք քայլ ու վերջ արդեն հասել եմ
Ափսոս շատ փնտրեցի ու ափսոս ուշացել եմ

Ափսոս ուշացել եմ
Ժամանակը զգուշացրել էր
Որ չպիտի լսեմ հուշարարի հուշածները
Ափսոս տանջվել ու այդքան զգույշ անցել եմ
Էն ճանապարհը, որը արդեն վերացել ա
Քարոզում, լացում, կռվում, հուզվում, երազում
Վազում, չհասնում, ափսոսում, վերացնում
Հետո փոշմանում, կոշտանում
Ափսոս նույնն ենք մնում ու ուրիշը չենք դառնում
Քարոզում, լացում, կռվում, երազում
Վազում, չհասնում, ափսոսում, վերացնում
Հետո փոշմանում, չարանում, կոշտանում
Ափսոս նույնն ենք մնում ու ուրիշը չենք դառնում

Իզուր են մարդիկ փողեր դիզում, որ արեն Փարիզում
Սովորում մի քանի լեզու, արտասանում հանդեսում
Պատմում, որ կարդացել են Փոքրիկ Իշխանը
Իսկ կողքից նայում ու ասում են ինչ լավա
Ինձ բավ ա, չեմ ուզում լսել ուրիշներից ցիտատներ
Որոնց հեղինակները չէին էլ գիտակցել
Թե իրենց ասածը ով ա ցիտելու ու որտեղ
Որ իմացան նրանց կբռնեն ու կմորթեն
Իզուր ա անձրևը անձրևանոցս լիզում
Նա ինձ չի թրջելու ես թրջվել չեմ ուզում
Բայց ափսոս գուցե այդ օրվա անձրևը
Պիտի թրջեր ինձ ու տար իր հարցերը
Հարցեր որ կան, բառեր պոկված
Հարցական նշան′ իզուր դրված
Ու մի սրվակ մեջը թույն
Ես էլ կանգնած հեռվում
Ափսոս Ռոմեոն ու Ջուլիետը տենց շուտ են մեռնում

Ափսոս ուշացել եմ
Ժամանակը զգուշացրել էր
Որ չպիտի լսեմ հուշարարի հուշածները
Ափսոս որ տանջվել ու այդքան զգույշ անցել եմ
Էն ճանապարհը, որը արդեն վերացել ա
Քարոզում, լացում, կռվում, հուզվում, երազում
Վազում, չհասնում, ափսոսում, վերացնում
Հետո փոշմանում, կոշտանում
Նույնն ենք մնում ու ուրիշը չենք դառնում
Քարոզում, լացում, կռվում, երազում
Վազում, չհասնում, ափսոսում, վերացնում
Հետո փոշմանում, չարանում, կոշտանում
Ափսոս նույնն ենք մնում ու ուրիշը չենք դառնում

Сожаления

Мне жаль людей, которые упустили свой шанс,
Которые пытались, но не нашли новый путь в этой жизни.
Жаль, что цветы, пробившиеся сквозь асфальт,
Я сорвал, принёс тебе, но они тебе не понравились.
Жаль, что сильные и умные люди ушли,
А слабые остались, победили и притеснили
Остальных, которые теперь сидят и сожалеют,
Что всё было хорошо, а теперь они в темной яме.
Мне жаль, что время решает,
Кого будут любить сегодня – тебя или другую.
Кто слишком заметен в пространстве, становится домом и бредом,
Я тебя люблю, но стираю
То, что осталось, давно устарело,
Забытая, засохшая, потерянная любовь.
Осталось всего три шага, и я уже у цели.
Жаль, что я так долго искал и, жаль, опоздал.

Жаль, опоздал.
Время предупреждало,
Что не стоит слушать советы советчика.
Жаль, что я мучился и так осторожно шёл
По дороге, которой уже нет.
Проповедуя, плача, сражаясь, волнуясь, мечтая,
Бежал, не достигал, сожалел, стирал.
Потом раскаивался, ожесточался.
Жаль, что мы остаёмся теми же и не меняемся.
Проповедуя, плача, сражаясь, мечтая,
Бежал, не достигал, сожалел, стирал.
Потом раскаивался, злился, ожесточался.
Жаль, что мы остаёмся теми же и не меняемся.

Зря люди тратят деньги, чтобы побывать в Париже,
Учат несколько языков, выступают на публике,
Рассказывают, что читали "Маленького принца",
А со стороны смотрят и говорят, как здорово.
Мне достаточно, я не хочу слышать цитаты от других,
Авторы которых даже не осознавали,
Кто и где будет цитировать их слова,
Что, если бы они узнали, их бы схватили и убили.
Зря дождь лижет мой зонт,
Он меня не намочит, я не хочу промокнуть.
Но жаль, возможно, дождь того дня
Должен был намочить меня и унести мои вопросы.
Вопросы, которые есть, слова вырванные,
Вопросительный знак – напрасно поставлен.
И яд в пузырьке,
А я стою вдали.
Жаль, что Ромео и Джульетта так рано умирают.

Жаль, опоздал.
Время предупреждало,
Что не стоит слушать советы советчика.
Жаль, что я мучился и так осторожно шёл
По дороге, которой уже нет.
Проповедуя, плача, сражаясь, волнуясь, мечтая,
Бежал, не достигал, сожалел, стирал.
Потом раскаивался, ожесточался.
Остаёмся теми же и не меняемся.
Проповедуя, плача, сражаясь, мечтая,
Бежал, не достигал, сожалел, стирал.
Потом раскаивался, злился, ожесточался.
Жаль, что мы остаёмся теми же и не меняемся.