Paroles et traduction Ahmet Kaya - Nehri Destanı

Nehri Destanı

Bir yanım arz-ı miri
Bir yanım haraciyye
Benim çürüdüğüm zindan
Halkların fideliğidir
Benim gömüldüğüm toprak
Bin yılların tarlası
Yedi iklim
Dört bucak
Sevda ile sürülen
Başağından binbir çiçek getiren
Ve kuşların çiçekleri
Gözleri çapak çapak
Aşiret çocukları
Zincirde
Pusuda tutmaz
Türkülerde söylerler
Benim ellerimin hünerinde
Yüreği çatal civan
Dört bir yanı
Sevda ile karılmış
Kınalı fatihadır
Doğan çocuğun altın çığlığı
Benim atmadığım dağda
Ya gece
Ya zulum
Ya esaret
Cehennemden hınç kuşanıp gelirler
Kanlı taçlarında zincirli seher
Tan yerinin ağartısı dönektir
Ve sınır karakolları
Kaçakçı ölülerinden
Muhacir halklara derttir
Kederdir
Aşiret beylerine intihar
Gül yüzlü gelinlere hasrettir
Hasrettir nazlım
Hasrettir belalım
Hasrettir buruk
Çaresiz
Uslu hasrettir
Sapı kiraz dalından
Çeliği kırk gün kırk gece
İliklerinden su yemiş
Bilgelerden akıl
Ululardan dirayet derlemiş
Ve aşiret kadınlarından vefa
Destanlardan yiğitlik almış
Eğri ucu Kürt hançer
Deli Urartu
Elleri Turuşpa'da başak başak açılan
Benim atmadığım dağda
Çiledir
Öşürdür
Ve kelepçedir
Gül açar
Meyva verir dengimiz
Elbet
Bir türküde söylerler bizi
Güneş vurukça açar
Zulüm vurdukça düşer
İpe çekildiysek eğer
Be şeref ü zureker
Mahabad'tan
Rewanduz'a
Cizre'ye
İp atıp
Kin ördüğünden
Benim göğerdiğim toprak
Halkların isyanıdır
Şeyh Ubeydullah Nehri derler adıma
Kanım
Acılıdır
Çaresiz
Yorgun
Ve yaralıdır
Ve gözlerimin akı
Kan akıtır geceye
Ve ellerim büzülmüş
Felce girmiştir
Toprağım kısır
Çiçeğim vurgun
Yüreğimde
Yüreğimin içinde
Bir hayın mermidir kölelik
Ne kırlangıç uçar
Ne serçe düşer
Bir Osmanlı paşaları
Divan kurup
Yargı tutar
Bir de
Eli kanlı Safevi sultanları
İdam sehpasına mührümü asar
Selam ederim halkıma
Baş eğip
El bağlamasın
Benim çatladığım başak
Halkların emeğindedir
Açılır gönlümün bağı
Ya zindandan
Ya zulumdan gelirim
Al bu ellerimi ateşte kavur
Gülümü
Goncamı gecede çürüt
Ve zor getir
Cefa getir
Dayatma getir
Dal ucunda açan tomur
Penceremde donmasın
Etekleri
Etekleri canım ey
Tutuşmuş gelin kızlarım
Zindanda zulumde döl tutsun benden
Benim atmadığım dağda
Ya zulum
Ya öşür
Ya esaret
Ubeydullah Nehri derler adıma
Acılıdır birinci yanım
İkinci yanım cinayet
Üçüncü yanım zindandır
İşkencedir
Dördüncü yanım akıl sır ermez
Göz görür
Dil söylemez
Beşinci yanım bebeğimin kaderi
Altıncı yanım bir cehennemdir
Umuttur
Sevdadır yedinci yanım
Sekizinci yanım bilinmez
Dokuzuncu yanım kölelikten
Onuncu yanım ihanettendir
Benim yürüdüğüm sırat
Dicle'de köpük köpük
Fırat'ta meddir cezirdir
Ve Mezopotamya'nın yeşil yüreği
Demiri döve döve
Mermeri oya oya
Duvarı dele çıka
Baharın bereketinde
Süren filizindedir
Ne güz gelir yaprağımın ucuna
Ne kış tutar köklerimin dilini
Benim çürüğüm zindan
Halkların fideliğidir

Epic of the River

One side of me, the imperial land,
The other, a land of tribute.
This dungeon where I decay,
Is the seedbed of nations.
The soil where I'm buried,
Is a field of millennia.
Seven climates,
Four corners,
Plowed with love,
Bringing forth a thousand and one flowers from its stalks,
And the birds' flowers,
With eyes bleary,
Tribal children,
In chains,
Do not lie in ambush,
They sing in ballads.
In the skill of my hands,
A young man with a forked heart,
His surroundings,
Intermingled with love,
Is a henna-stained conquest.
The golden cry of the newborn child,
On the mountain I haven't climbed,
Either night,
Or oppression,
Or captivity,
They come girded with vengeance from hell.
A chained dawn in their bloody crowns,
The whitening of the horizon is deceptive,
And the border outposts,
From the smuggler's dead,
To the exiled people, it's a burden,
It's grief,
To tribal chiefs, it's suicide,
To rose-faced brides, it's longing,
Longing, my love,
Longing, my torment,
Longing, bitter,
Helpless,
It's a meek longing,
Its handle from a cherry branch,
Its steel, forty days and forty nights,
From its marrow, it drank water,
From the wise, it gathered wisdom,
From the great, it gathered insight,
And from the tribal women, loyalty,
From epics, it took valor,
The curved tip of a Kurdish dagger,
The mad Urartian,
His hands blooming like ears of wheat in Turushpa,
On the mountain I haven't climbed,
It's exile,
It's tithe,
And it's shackles,
Roses bloom,
Our fate bears fruit,
Surely,
They'll sing of us in a ballad,
It opens as the sun strikes,
It falls as oppression strikes,
If we've been hanged,
Oh, you of honor and lineage,
From Mahabad,
To Rewanduz,
To Cizre,
Casting a rope,
Because of your weaving of hatred,
The soil where I thunder,
Is the rebellion of the people,
They call me Sheikh Ubeydullah Nehri,
My blood,
Is bitter,
Helpless,
Tired,
And wounded,
And the whites of my eyes,
Bleed into the night,
And my hands are shrunken,
Paralyzed,
My soil is barren,
My flower is smitten,
In my heart,
Inside my heart,
Slavery is a treacherous bullet,
Neither swallow flies,
Nor sparrow falls,
Some Ottoman pashas,
Set up a divan,
Hold court,
And also,
The bloody-handed Safavid sultans,
Hang my seal on the gallows.
I salute my people,
May they not bow their heads,
Nor clasp their hands,
The grain I crack,
Is in the labor of the people,
The garden of my heart opens,
Either from the dungeon,
Or from oppression I come,
Take these hands of mine, scorch them in fire,
My rose,
My bud, let it rot in the night,
And bring hardship,
Bring torment,
Bring oppression,
The bud that blooms on the branch,
May it not freeze in my window,
The skirts,
The skirts, my dear,
My burning bride daughters,
May they bear fruit from me in dungeon and oppression,
On the mountain I haven't climbed,
Either oppression,
Or tithe,
Or captivity,
They call me Ubeydullah Nehri,
My first side is sorrowful,
My second side is murder,
My third side is a dungeon,
It's torture,
My fourth side is beyond reason,
The eye sees,
The tongue cannot speak,
My fifth side is the fate of my baby,
My sixth side is a hell,
Hope,
Love is my seventh side,
My eighth side is unknown,
My ninth side is from slavery,
My tenth side is from betrayal,
The path I walk,
Is foam-covered in the Tigris,
It's ebb and flow in the Euphrates,
And the green heart of Mesopotamia,
Forging iron,
Embroidering marble,
Piercing the wall,
In the bounty of spring,
It's in the sprouting shoot,
Neither autumn comes to the tip of my leaf,
Nor winter grasps the tongue of my roots,
This dungeon where I decay,
Is the seedbed of nations.