Paroles et traduction Altay Kenger - Karakalem Bir Buz Şarkısı (feat. Hakan Savlı)

Karakalem Bir Buz Şarkısı (feat. Hakan Savlı)

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
Bir adam, elini kaldırdı
Hafifçe
Çekinerek
Ardından

Başı cama dayalı bir kadın ağlıyordu
Atkısını ısırmış, loş kompartımanlarda

O adam bendim, o'na bir kolye yaptım
Kuşların düşlerinden
'Üzgünüm' hünerle bir ipe dizdim
'Al bunu' dedim 'avuçlarımdan'
Uzaklarda, sisi seven o şehrin ışığında
Beni sevmiştin, anımsadın mı
Ve kanat çıkaran bir çocuğun ağrıları
Bir kış boyu sürmüş içinde
Sonra bir sabah baktık ki camda
Bir kelebek adam gelmiş gülümsüyordu
Acıyla
Okşamaya
Ellerimizi

Beyaz bir senfonide seni dansa kaldırdım
Sedefsizdin seni dansa kaldırdım
Yağmayan yağmurları
Tutulmayan sözleri

Tarçın renkli bir tren akıp gitti yağmurda
Bir kadın ağlıyordu sanki kolye deseni

Bale geceleri
Saydam
Buğu parçaları
'Yitirmeye gelmez' demiştin
Rengarenk bir pul
Peki yüzünü avuçlarıma alsaydım
Alsaydım
Orada bir heykel
Ama
Ne heykeli?

Dispanserin önündeki paspasta
Dün geceden kalan ölü alkolik
- Boğulmuş mu?
Hayır bir seher artığıydı

Ama kimden artmıştı
Hangi tablodan

Bahçesinde ağladığın
İlkokulun kalbi

Çok sonraları
Soğuk bir sabah
- Şubat mıydı?
Kuğuydu
Uyandırmıştın beni

Kar dinmiş
İkimiz
Senin içine bakıp
Sanmıştık ki
Anlamışız herşeyi

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
'Raylar çok yumuşak olmalı' dedi kadın
'Tren hiç ses çıkarmadan gidiyor sanki'
'Hayır bayan' dedi kondüktör
'Karlı topraklar başladı, bakın.'

Sustuk, karla karışık bir kadın sesi
Camlar ıslandı
Islandı pembeleşti
'Kan mı bu?' dedin
Evet, ergenliğimin toprakları başladı
Küçük bir asker korktu
'Ben kimseyi öldürmek istememiştim' dedi
Ağladı uyudu ve sayıkladı
Koparıp koparıp örttün kendinden
Üstüne bir şal gibi taç yaprakları
Gözlerini
Kaçırdın
Benden sürekli

Oysa bütün kış
O garip evde
Sana buğudan
Bir kafes yapar gibi
Karakalem şarkılar yazdım

O düşün kapısında
Ne zaman dursan
Bilmem ki neden
Heyecanlanıp
Geri dönerdin

Belki o uzaklıklar
Belki akşamdan
Alıntı bakışında
Beyaz ellerin acı

Sürgünlerin, sürgünlerin sonunda
Acıların sonunda, sonunda ne vardı?
- Serinlik
Sabah yaseminleri
- Degas
Trenler
Doğuya gömülü

Gülen ölü bir arkadaş
Elinde yaraları

Sen kapıyı çalardın ve melankoli
'İçeri buyrun' derdim
- Girsem mi
'Tabii.'

Sorardım
Bu muydu hep
Kalbinizde kelebek teni
Teninizde kelebek kalbi
Kilitlenmiştik
Kilit kokunuzdandı
Esrara dadanmıştık
Yoğundu bahar
Ve zangoçlar uyuyorken saatlerin içinde
Ve adımı fısıldarken uzaklarda yalnızlık
Kendinizi sadece bana verdiniz
Kollarımda bir leylak depremi

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
Bir adam elini kaldırdı ardından
Bir trende buzdan bir şehre girdik
Evler donmuştu, anılarım donmuştu
Usulca durduk
'Bu taraftan bayan' dedi çingene
'Atlar hazır sizi bekliyor'
'Bir dakika kolyeniz' dedi kondüktör
'sonra hep bana kalıyor tüm bu incelikleri yerlerine taşımak'

Elimi tuttun 'düş mü bu?' dedin
Bu benim çocukluğum
Hadi inelim

İndik, buzdan yontularla doluydu her yer
Bu yerlerde yatanlar ölen arkadaşlarım
Yolun sonundaki evin buz tutmuş camlarından mumışığı sızıyordu
Saçlarında küçük buz taneleri
Durduk bir isim vardı okuyamadık
Kapıya vurduk
Ama ağlama dedim bak donuyor gözyaşların
Koparıyorum
- Çıt (Dünya güzeldi)
Bir tane daha işte
Koparıyorum - Çıt
Dünya
Kimindi?

A Charcoal Ice Song (feat. Hakan Savlı)

A cinnamon-colored train passed through the trees
A man raised his hand
Slightly
Hesitantly
Then

A woman with her head against the window was crying
She bit her scarf, in the smoky compartments

I was that man, I made her a necklace
From birds' dreams
I strung 'I'm sorry' skillfully on a thread
'Take this,' I said, 'from my palms'
In the distance, in the light of that city that loves fog
You loved me, do you remember?
And the pains of a child growing wings
Lasted a whole winter inside you
Then one morning we looked out the window
A butterfly man came and smiled
With pain
To caress
Our hands

In a white symphony, I made you dance
You were mother-of-pearl-less, I made you dance
The rains that never fell
The promises that were never kept

A cinnamon-colored train flowed through the rain
A woman was crying, as if a necklace pattern

Ballet nights
Transparent
Pieces of mist
'You can't lose it,' you said
A colorful sequin
What if I had taken your face in my hands
If I had taken it
There's a statue there
But
What statue?

In the pastry shop in front of the dispensary
A dead alcoholic left over from last night
- Drowned?
No, it was a leftover from dawn

But who did it belong to
From which painting

The heart of the elementary school
Where you cried in the garden

Much later
A cold morning
- Was it February?
It was a well
You woke me up

The snow had stopped
The two of us
Looking inside you
We thought
We understood everything

A cinnamon-colored train passed through the trees
'The tracks must be very soft,' the woman said
'The train is going by without a sound'
'No, ma'am,' said the conductor
'The snowy lands have begun, look.'

We fell silent, a woman's voice mixed with snow
The windows got wet
Got wet and turned pink
'Is this blood?' you said
Yes, the lands of my adolescence have begun
A little soldier got scared
'I didn't want to kill anyone,' he said
He cried, slept, and mumbled in his sleep
You tore it off and covered yourself with it
Vine leaves like a shawl
Your eyes
You averted
From me constantly

Yet all winter
In that strange house
From the mist for you
As if making a cage
I wrote charcoal songs

At that door of thought
Whenever you stopped
I don't know why
You would get excited
And turn back

Maybe those distances
Maybe from the evening
In your borrowed glance
The pain in your white hands

At the end of exiles, exiles
At the end of pain, at the end, what was there?
- Serenity
Morning jasmines
- Degas
Trains
Buried in the East

A smiling dead friend
His wounds in his hand

You would knock on the door and melancholy
'Come in,' I would say
- Should I come in
'Of course.'

I would ask
Was this it all along
Butterfly skin in your heart
Butterfly heart in your skin
We were locked
It was your scent of lock
We were addicted to secrets
Spring was intense
And while the sextons slept inside the clocks
And loneliness whispered my name in the distance
You gave yourself only to me
An earthquake of lilacs in my arms

A cinnamon-colored train passed through the trees
A man raised his hand then
We got on a train from ice to a city of ice
The houses were frozen, my memories were frozen
We stopped quietly
'This way, ma'am,' said the gypsy
'The horses are ready and waiting for you'
'One minute, your necklace,' said the conductor
'Then it's always left to me to carry all these subtleties to their places'

You held my hand, 'Is this a dream?' you said
This is my childhood
Let's get down

We got down, everywhere was filled with ice sculptures
Those lying here are my dead friends
Candlelight seeped through the icy windows of the house at the end of the road
Tiny icicles in her hair
We stopped, there was a name, we couldn't read it
We knocked on the door
But don't cry, I said, look, your tears are freezing
I'm breaking it off
- Crack (The world was beautiful)
Here's another one
I'm breaking it off - Crack
World
Whose was it?