Ghafas - Amir Tataloo traduction en allemand

Ghafas

1122
خونه شده قبرستون
همه فازِ بد میدن بهم هی
یه جور فضا قفس طوره که
میگیری فازِ MMA
بی اعصاب، جنگی ناله
بدن جر وا جر فول تتو رنگی پاره
حالِ تو هم مثِ منه نه؟
وصلیمون به هم دیگه زنجیر واره
گفتم وقتی میزنه یکی به من
یعنی زده یکی به
وقتی میزنه یکی به تیم
وقتشه یکی بشیم
ولی اینجا یکی که نمیشن هیچ
تازه تا میخوری زمین
همه بدتر پا میذارن روت و
فقط به * میری بیخودی همین
به * کی میره همون بیخودی ترین
این محدوده خطرناک بود
هر کی اومد تووش وحشی شد
بازی ما ته نداشت
هی، بیخود نپرس تهش چی شد
میگن آقامون اشتباهش این بود
که آورد توو خونه تفریحشو
ولی ننه ی ما * نبود چی شد؟
خونه این و اون ظرف میشست
اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست
میگه سهمِ ما قفس نبود
قفس به دستِ آدمی ساخته شد
سهمِ ما آدم نبود
فرشته بود که به حسادت
به قفس انداخته شد
سهمِ ما قصری از جنس صفا و
نهری از جنس دعای ماهیان بود
که آتش بی رحم از حرص کباب
سهم ما را از گرما فروخت و سوختن خرید
حال سهم ما سوختن است و سوختن است و سوخت
به تماشای کدوم دشت بشینم
همه چی سوخت چه بد سوخت چه بد سوخت
به بلندای کدوم کوه برم
غم پاهامو به زمین دوخت چه بد دوخت چه بد دوخت
همش بیراهه ی سرد و همش شبای یک رنگ و
همش روزای تکراری
توو این دریای طوفانی و پُر موج کشتی ام سوراخه انگاری
منو شبیهِ یه قفس بکِش توو نقاشیت از این به بعد
منو فرشته ی مرگ ببین
که یهو جسمم از روحم پاشید به زمینِ گرم
منو شبیبه درد بکش به رنگِ خون شبیهِ مرگ
منو شبیهِ شیطان خودتو خدا بکش
من و تو با هم خب زیادییم
بذار پس که بخوریم فقط جدا جدا به چشم
که این آدما طاقت ماورا ندارن و
به همین چشات قسم که فقط شعاره عشق
اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست
ما بد نرفتیم راه اشتباه بود
ما بد نخواستیم همیشه انتخاب از بین بد و بدتر بود
ما کج نرفتیم، دست ها از تنگنا کج شدند و
پاها از کج دستی ها خمیده و لَنگ
کیو کیو بنگ بنگ، دورِ پُر آی کیو
همه پروفسور همه تنگ منگ
هه، آدما خوار کفتارو گاییدن
قرن بیست و جنگ؟
از توو همه تاریک بی اعصاب
از دور ولی دیسکو رنگ
عکسا ورزشی توو خفا ریز گل و بنگ
اگه دروغ و پُز خوبه
پس بینِ اینا همه لاشی منم
اگه اتو کشیده میخوای
من چت توو مایه ها پاشیدنم
اینجا همه یورو بازن
ما چه * شانسیم که ریال داریم
این زمین * الاکلنگه و
میره بالا و ما میایم پایین
من دوست داشتم یه پرنده باشم
که برم حسابی اون بالا مالاها و
نپیچه گرگ و پلنگ به پاچم
من نرمالی صلحو دوست دارم
رمانتیک و قشنگه تاچم
ولی مردم خوار خرسو *
هر چی چَک میزنی بازم خوابن
نفس تنگه خوارشو *
انگار در و دیوارا اینجا آدم خوارن
اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
(بدنِ هر آدمی قفسه)
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
(این دست خودشه که چی توو این قفس نگه داره)
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
(من و تو ممکنه موثر باشیم)
باز دَم امیر تتلو گرم
(ولی تصمیم نهایی با خودشه)
قلنجِ این نسلو شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد
(پس اینی که چی شدیم و
بچه هامون چطور تربیت شدنو
گردن هم نندازیم)
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
(راستی، این فصل از زندگی هم تموم شد)
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
(با قفس)
قلنجِ این نسلو شیکست
خلاص

Käfig

1122
Das Haus ist zum Friedhof geworden,
alle geben mir schlechte Vibes,
die Atmosphäre ist wie ein Käfig,
sodass du MMA-Vibes bekommst.
Gereizt, aggressiv, weinerlich,
der Körper zerrissen, voller Tattoos, bunt und zerrissen.
Geht es dir auch so wie mir, oder?
Wir sind aneinander gekettet.
Ich sagte, wenn einer mich schlägt,
dann ist es, als würde er jemanden schlagen.
Wenn einer das Team schlägt,
ist es Zeit, eins zu werden.
Aber hier wird niemand eins,
und wenn du fällst,
treten alle noch fester auf dich,
und alles geht nur sinnlos den Bach runter.
Wer geht den Bach runter? Der Sinnloseste.
Dieser Bereich war gefährlich,
jeder, der hierher kam, wurde wild.
Unser Spiel hatte kein Ende,
frag nicht umsonst, wie es endete.
Sie sagen, der Fehler unseres Herrn war,
dass er seine Unterhaltung mit nach Hause brachte.
Aber was ist mit unserer Mutter, die sich abrackern musste?
Sie putzte bei anderen Leuten,
aus diesen Leuten wird nichts,
man sollte sie ausrotten.
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
Aber danke Amir Tataloo,
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Aus diesen Leuten wird nichts,
man sollte sie ausrotten.
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
Aber danke Amir Tataloo,
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Er sagt, unser Anteil war nicht der Käfig,
der Käfig wurde von Menschenhand geschaffen.
Unser Anteil war nicht der Mensch,
sondern der Engel, der aus Neid
in den Käfig geworfen wurde.
Unser Anteil war ein Palast aus Aufrichtigkeit und
ein Fluss aus den Gebeten der Fische.
Aber das unbarmherzige Feuer verkaufte aus Gier nach Gegrilltem
unseren Anteil an Wärme und kaufte Verbrennen.
Jetzt ist unser Anteil das Brennen, Brennen und Brennen.
Welche Ebene soll ich betrachten?
Alles ist verbrannt, wie schlecht es gebrannt hat, wie schlecht es gebrannt hat.
Zu welchem Berggipfel soll ich gehen?
Die Trauer hat meine Füße an den Boden genagelt, wie schlecht genagelt, wie schlecht genagelt.
Immer nur kalte Abwege und immer nur gleichfarbige Nächte,
immer nur die gleichen Tage.
In diesem stürmischen und wellenreichen Meer scheint mein Schiff ein Leck zu haben.
Zeichne mich von nun an wie einen Käfig in deinem Gemälde,
sieh mich als Todesengel,
dessen Körper plötzlich von der Seele getrennt auf den warmen Boden fiel.
Zeichne mich wie Schmerz, in der Farbe des Blutes, wie den Tod.
Zeichne mich wie den Teufel, dich selbst wie Gott.
Du und ich zusammen sind zu viel,
lass uns also getrennt voneinander auffallen,
denn diese Menschen ertragen das Übernatürliche nicht,
und ich schwöre bei deinen Augen, dass Liebe nur ein leeres Wort ist.
Aus diesen Leuten wird nichts,
man sollte sie ausrotten.
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
Aber danke Amir Tataloo,
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Aus diesen Leuten wird nichts,
man sollte sie ausrotten.
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
Aber danke Amir Tataloo,
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Wir sind nicht schlecht gelaufen, der Weg war falsch.
Wir wollten nichts Schlechtes, es war immer eine Wahl zwischen schlecht und schlechter.
Wir sind nicht schief gelaufen, die Hände wurden durch die Enge schief und
die Füße durch die Ungeschicklichkeit krumm und lahm.
Peng, Peng, umgeben von hohen IQs,
alle Professoren, alle bekifft.
He, die Menschen haben die Hyänen gefickt,
21. Jahrhundert und Krieg?
Innen drin alle düster und gereizt,
aber von außen Disco-Farben.
Sportliche Fotos, heimlich Gras und Koks.
Wenn Lügen und Angeben gut sind,
dann bin ich der Abschaum unter ihnen.
Wenn du es gebügelt magst,
ich bin eher der zerzauste Typ.
Hier setzen alle auf Euro,
was für ein Pech, dass wir Rial haben.
Diese Welt ist eine verdammte Wippe,
sie geht hoch und wir gehen runter.
Ich wünschte, ich wäre ein Vogel, meine Süße,
der hoch oben fliegt,
damit mir Wolf und Leopard nicht in die Quere kommen.
Ich mag die Normalität des Friedens,
romantisch und schön ist meine Art.
Aber die Leute haben den Bären gefickt,
egal wie oft du sie schlägst, sie schlafen immer noch.
Die Luft ist zum Schneiden, verdammt,
als ob die Wände und Türen hier Menschenfresser wären.
Aus diesen Leuten wird nichts,
man sollte sie ausrotten.
(Der Körper jedes Menschen ist ein Käfig.)
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
(Es liegt in seiner Hand, was er in diesem Käfig behält.)
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
(Du und ich können etwas bewirken,)
Aber danke Amir Tataloo,
(aber die endgültige Entscheidung liegt bei ihm.)
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Aus diesen Leuten wird nichts,
(Also lasst uns nicht gegenseitig die Schuld dafür geben,
was aus uns geworden ist und wie unsere Kinder erzogen wurden.)
einander in die Schuhe schieben.)
man sollte sie ausrotten.
Du hast den Tag mit Weinen begonnen,
was beendet die Jahreszeit? Schmerz.
Als wir anfingen, uns zu öffnen,
(Übrigens, diese Jahreszeit des Lebens ist auch vorbei.)
wussten wir nicht, wer uns gefesselt hat.
Aber danke Amir Tataloo,
(mit Käfig)
der die Blockade dieser Generation gebrochen hat.
Ende.