Paroles et traduction Ania Dąbrowska - Zatrzymać Cię (Dla Izy)

Zatrzymać Cię (Dla Izy)

Spakowałam już, cały przeszły czas
Drobiazgów sto, już niepotrzebnych nam
Nie płakałam dziś, urywałam łzy
Byłbyś dumny, wiesz, że radę sobie dam

Chciałam zatrzymać cię
Dziękowałam za każdy dzień
Za poduszkę co wciąż trzyma zapach twój
Późno przychodzi sen
W moim oknie wciąż świeci się
Doczytuję twoje książki, miły mój
Miły mój, miły mój

Już nie boję się, gdy w nocy słyszę śmiech
Nie wariuje kiedy w kuchni kapie kran
Jakoś płynie czas i tylko myślę, że
Za mało wspólnych zdjęć zostało nam

Skleiłeś połówki jabłka dwie
Zmieniłeś nas na mnie
W połowie dla mnie zgasło słońce
A teraz, jak uczyć siebie mam
Nie mnożyć nic przez dwa
I nie dodawać nowych wspomnień

Chciałam zatrzymać cię
Dziękowałam za każdy dzień
Za poduszkę co wciąż trzyma zapach twój
Późno przychodzi sen
W moim oknie wciąż świeci się
Doczytuję twoje książki, miły mój

Chciałam zatrzymać cię
Dziękowałam za każdy dzień
Za poduszkę co wciąż trzyma zapach twój
Nie zdążyłeś pożegnać się
Nie wiedziałeś jak dzisiaj wiem
Ile w twoim sercu zmieści się serc

Остановить Тебя (Для Изы)

Я уже упаковала всё наше прошлое,
Сотню мелочей, нам больше не нужных.
Я сегодня не плакала, слёзы сдержала,
Ты бы гордился, знаешь, я справлюсь.

Я хотела остановить тебя,
Благодарила за каждый день,
За подушку, что всё ещё хранит твой запах,
Сон приходит поздно.
В моём окне всё ещё горит свет,
Дочитываю твои книги, милый мой,
Милый мой, милый мой.

Я уже не боюсь, когда слышу смех ночью,
Не схожу с ума, когда на кухне капает кран,
Время как-то течёт, и я только думаю, что
У нас осталось слишком мало совместных фотографий.

Ты склеил две половинки яблока,
Превратил "нас" в "меня",
Солнце погасло наполовину для меня,
А теперь, как научиться мне
Не умножать всё на два
И не добавлять новых воспоминаний.

Я хотела остановить тебя,
Благодарила за каждый день,
За подушку, что всё ещё хранит твой запах,
Сон приходит поздно.
В моём окне всё ещё горит свет,
Дочитываю твои книги, милый мой.

Я хотела остановить тебя,
Благодарила за каждый день,
За подушку, что всё ещё хранит твой запах,
Ты не успел попрощаться,
Ты не знал, как я знаю сегодня,
Сколько сердец поместится в твоём сердце.